Title: L残影 Zanei
Artist: 秦基博 Motohiro Hata
Album: Paint Like A Child
Please view the roumaji lyrics and English translation from
https://shinitakashi.blogspot.com/2022/07/hata-motohiro-zanei.html
with edits
-------------------
It'd be easier if I could give you up...
Why do I keep holding out my hands even if I get hurt?
Despair downpours without warning like a squall
and the future I should've had gets stolen too. The sky screamed
I'm always running after fireworks scattered in summer all alone
Yes, the light's still primary colors
and my heart burns for the beauty
The rain hasn't stopped since that summer and no matter how much it pierces my lonely present
it'll never change
Even if I get through many sleepless nights
I'm sure I'd choose the same today
I push my way through the wave of people as if fighting against them, all alone
Yes, the pain's still primary colors
and it's gouging out my heart mischievously
The voice hasn't stopped since summer and it always stirs up my feet to go forward
as if rushing me
Yes, the pain's still primary colors
and it's gouging out my heart mischievously
The voice hasn't stopped since summer and it always stirs up my feet to go forward
Yes, the light's still primary colors
and I'll keep holding out my hands until they reach
The rain hasn't stopped since that summer and no matter how much it pierces my lonely present
it'll never end
-------------------
มันจะง่ากว่านี้ถ้าฉันจะทิ้งเธอได้...
ทำไมฉันถึงได้แต่ยื่นมือออกไปแม้ฉันจะต้องเจ็บก็ตามนะ?
ความสิ้นหวังกระหน่ำลงมาโดยไร้วี่แววดั่งพายุ
แล้วอนาคตที่ฉันควรจะได้รับก็ถูกขโมยไป แล้วท้องฟ้าก็กรีดร้อง
ฉันเฝ้าแต่วิ่งไล่ตามดอกไม้ไฟที่กระจายไปท่ามกลางฤดูร้อนโดยลำพัง
ใช่ แสงมันยังคงไร้การปนเปื้อน
และใจฉันก็เร่าร้อนไปกับความงามนั้น
ฝนยังคงไม่หยุดตกตั้งแต่ฤดูร้อนครานั้น และไม่ว่ามันจะทิ่มแทงปัจจุบันอันโดดเดี่ยวของฉันเพียงใด
มันก็จะไม่มีวันเปลี่ยนไป
ถึงแม้ถ้าฉันจะผ่านค่ำคืนที่นอนไม่หลับ
ฉันก็มั่นใจว่าฉันจะยังคงเลือกอย่างเดิมไม่เปลี่ยนไปในวันนี้
ฉันแหวกทางผ่านกระแสคลื่นฝูงชนดั่งว่ากำลังสู้รบกับพวกเขาโดยลำพัง
ใช่ ความเจ็บปวดนั้นยังคงไร้การปนเปื้อน
และมันก็กำลังกัดกร่อนใจฉันอยู่อย่างซุกซน
เสียงนั่นยังไม่หยุดหย่อนลงตั้งแต่ฤดูร้อนนั่น และมันก็ปลุกฝีเท้าฉันให้ก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ
ดั่งว่ากำลังเร่งเร้าฉัน
ใช่ ความเจ็บปวดนั้นยังคงไร้การปนเปื้อน
และมันก็กำลังกัดกร่อนใจฉันอยู่อย่างซุกซน
เสียงนั่นยังไม่หยุดหย่อนลงตั้งแต่ฤดูร้อนนั่น และมันก็ปลุกฝีเท้าฉันให้ก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ
ใช่ แสงมันยังคงไร้การปนเปื้อน
และฉันก็จะยังคงเอื้อมมือฉันออกไปจนกว่ามันจะไปถึง
สายฝนนั่นยังไม่หยุดหย่อนลงตั้งแต่ฤดูร้อนนั่น และไม่ว่ามันจะทิ่มแทงปัจจุบันอันโดดเดี่ยวของฉันเพียงใด
มันก็จะไม่มีวันจบลง
Artist: 秦基博 Motohiro Hata
Album: Paint Like A Child
Please view the roumaji lyrics and English translation from
https://shinitakashi.blogspot.com/2022/07/hata-motohiro-zanei.html
with edits
-------------------
It'd be easier if I could give you up...
Why do I keep holding out my hands even if I get hurt?
Despair downpours without warning like a squall
and the future I should've had gets stolen too. The sky screamed
I'm always running after fireworks scattered in summer all alone
Yes, the light's still primary colors
and my heart burns for the beauty
The rain hasn't stopped since that summer and no matter how much it pierces my lonely present
it'll never change
Even if I get through many sleepless nights
I'm sure I'd choose the same today
I push my way through the wave of people as if fighting against them, all alone
Yes, the pain's still primary colors
and it's gouging out my heart mischievously
The voice hasn't stopped since summer and it always stirs up my feet to go forward
as if rushing me
Yes, the pain's still primary colors
and it's gouging out my heart mischievously
The voice hasn't stopped since summer and it always stirs up my feet to go forward
Yes, the light's still primary colors
and I'll keep holding out my hands until they reach
The rain hasn't stopped since that summer and no matter how much it pierces my lonely present
it'll never end
-------------------
มันจะง่ากว่านี้ถ้าฉันจะทิ้งเธอได้...
ทำไมฉันถึงได้แต่ยื่นมือออกไปแม้ฉันจะต้องเจ็บก็ตามนะ?
ความสิ้นหวังกระหน่ำลงมาโดยไร้วี่แววดั่งพายุ
แล้วอนาคตที่ฉันควรจะได้รับก็ถูกขโมยไป แล้วท้องฟ้าก็กรีดร้อง
ฉันเฝ้าแต่วิ่งไล่ตามดอกไม้ไฟที่กระจายไปท่ามกลางฤดูร้อนโดยลำพัง
ใช่ แสงมันยังคงไร้การปนเปื้อน
และใจฉันก็เร่าร้อนไปกับความงามนั้น
ฝนยังคงไม่หยุดตกตั้งแต่ฤดูร้อนครานั้น และไม่ว่ามันจะทิ่มแทงปัจจุบันอันโดดเดี่ยวของฉันเพียงใด
มันก็จะไม่มีวันเปลี่ยนไป
ถึงแม้ถ้าฉันจะผ่านค่ำคืนที่นอนไม่หลับ
ฉันก็มั่นใจว่าฉันจะยังคงเลือกอย่างเดิมไม่เปลี่ยนไปในวันนี้
ฉันแหวกทางผ่านกระแสคลื่นฝูงชนดั่งว่ากำลังสู้รบกับพวกเขาโดยลำพัง
ใช่ ความเจ็บปวดนั้นยังคงไร้การปนเปื้อน
และมันก็กำลังกัดกร่อนใจฉันอยู่อย่างซุกซน
เสียงนั่นยังไม่หยุดหย่อนลงตั้งแต่ฤดูร้อนนั่น และมันก็ปลุกฝีเท้าฉันให้ก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ
ดั่งว่ากำลังเร่งเร้าฉัน
ใช่ ความเจ็บปวดนั้นยังคงไร้การปนเปื้อน
และมันก็กำลังกัดกร่อนใจฉันอยู่อย่างซุกซน
เสียงนั่นยังไม่หยุดหย่อนลงตั้งแต่ฤดูร้อนนั่น และมันก็ปลุกฝีเท้าฉันให้ก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ
ใช่ แสงมันยังคงไร้การปนเปื้อน
และฉันก็จะยังคงเอื้อมมือฉันออกไปจนกว่ามันจะไปถึง
สายฝนนั่นยังไม่หยุดหย่อนลงตั้งแต่ฤดูร้อนนั่น และไม่ว่ามันจะทิ่มแทงปัจจุบันอันโดดเดี่ยวของฉันเพียงใด
มันก็จะไม่มีวันจบลง
