Title: ただそれだけの風景 Tada Sore Dake no Fuukei
Artist: スキマスイッチ Sukima Switch
Album: 君の話 Kimi no Hanashi [Mini-Album]
Sakura namikimichi de boku wa utsumui te iru
toori wo ikikau hito wa ue wo mui te aruku
doushite itsumo kou na n daro u
tsuyoi ame ga boku wo osotte mo
hanabira ni uzumore te shimatte mo
randoseru ni oshitsubusare te mo
kubi wo nobashitsuzuke te n da yo
itsuka tooku e kaze ga hakon da nara ba
koko kara mieru akogare no ano kouen e
sakura namikimichi de futoshita koto ni kizuku
kutsu himo wo naosu kimi ga kocchi wo mui te iru
boku no soba ni wa ko nakatta kedo
sasai na koto de tanoshi sa wo shiri
ikigai wo mitsuke ta n da
kore ga kitto deai tte yatsu daro u
ashita mo koko wo tooru ka na
itsuka tooku he kaze ga hakon da nara ba
koko kara mieru akogare no ano ko no ie e
omoe ba boku no noumiso tte no wa tanjun na mon da naa
honno chotto no kikkake de
mainichi ga tanoshiku natteru yo
demo dare datte sou na n da sou na n da hontou wa
subete mono no mikata shidai datte, wasure te n daro u
soshite boku wo tooku e kaze ga hakon da nara ba
koko kara mieru akogare no ano ko no ie e
'dou ka tooku e' kaze ni negai wo kome te
koko kara mieru akogare no ano ko no moto e
sakura namikimichi ni tanpopo ga sai te iru
toori wo ikikau hito wa ue wo mui te aruku
tada soredake no koto sa
Roumaji lyrics from
http://www.languagebymusic.com/2013/06/sukima-switch-tada-sore-dake-no-fuukei.html
English translation from
http://www.kashigasa.com/sukima-switch-tada-sore-dake-no-fuukei-lyrics-english-romanized-translation.html
Credit: www.kashigasa.com
with edits
-------------------
I keep my head down now, as I walk a cherry blossom tree-lined street,
The people who come and go through this street, walk with their heads up
Why is it always like this now though
Even when a heavy rain assailed on me
Even when I get buried in the flower petals
Even if I get crushed down by this backpack
I always keep my head up
If one day a wind were to carry me far away
I could see it from here, the park of aspirations
In the cherry blossom tree-lined street, I notice the unexpected
You who’s fixing her shoe laces, is facing this way
You didn’t come to me but,
Through the trivial things, I come to know what I enjoy
I found something to live for
This probably that “Encounter” thing, everyone talks about
Maybe tomorrow, I’ll pass by here again
If one day a wind were to carry me far away
I could see it from here, that girls house I yearn for
Come to think of it, my mind if simple isn’t it
With just this mere small chance
Everyday has become fun
But, it’s probably like that with anyone, like that, the truth is
It depends on everyone’s viewpoint, I probably forgot that
If one day a wind were to carry me far away
I could see it from here, that girls house I yearn for
I pray to the wind to take me “Somewhere Far Away”
To that girls house I yearn for, that I can see from here
On this cherry blossom tree-lined street, dandelions are blooming
The people who pass by coming and going, keep their heads up as they walk
And that’s just, what it is.
-------------------
เดี๋ยวนี้ฉันก้มหน้าไป ขณะที่ฉันเดินไปตามถนนสายที่มีต้นซากุระเรียงอยู่เป็นทิวแถว
ผู้คนที่เดินไปมาบนเส้นทางนี้ต่างก็เดินไป ด้วยศีรษะที่ตั้งตรง
ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงได้เป็นอย่างนี้เหรอ
ในเมื่อ เมื่อก่อนแม้ฝนหนักจะกระหน่ำลงมา
แม้เวลาที่ฉันจมอยู่ในกองกลีบดอกไม้
แม้แต่เวลาที่ฉันถูกกดทับไปโดยเป้หนักใบนี้
ฉันก็เดินศีรษะที่ตั้งตรงเสมอมา
หากวันหนึ่งสายลมจะพัดพาฉันไปไกลแสนไกลจน
ฉันสามารถเห็นได้จากตรงนี้ สวนสาธารณะแห่งความใฝ่ฝัน
บนถนนที่มีต้นซากุระเรียงอยู่เป็นทิวแถว ฉันสังเกตุเห็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน
เธอ ที่กำลังผูกเชือกรองเท้าอยู่ กำลังหันมาทางนี้
เธอไม่ได้มาหาฉัน แต่ว่า
ผ่านเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันได้เรียนรู้สิ่งที่ฉันชอบ
ฉันได้พบความหมายของชีวิตฉันแล้ว
นี่คงจะเป็น"การพบปะ"ที่ใคร ๆ ต่างก็พูดถึงกัน
บางทีพรุ่งนี้ฉันจะผ่านมาตรงนี้อีกครั้ง
หากวันหนึ่งสายลมจะพัดพาฉันไปไกลแสนไกลจน
ฉันสามารถเห็นได้จากตรงนี้ บ้านของผู้หญิงที่ฉันถวิลหา
มาคิดดูอีกที สมองฉันมันซื่อ ๆ เรียบ ๆ ง่าย ๆ ใช่มั้ยเนี่ย
กับอีแค่เรื่องที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญเล็ก ๆ นี่
ทุก ๆ วันก็กลายเป็นสนุกสนานขึ้นมา
แต่ มันก็คงเป็นเช่นนี้กับทุกคนแหละ แบบนั้นแหละ ความจริงก็คือ
มันขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน ฉันคงลืมเรื่องนั้นไปแล้ว
หากวันหนึ่งสายลมจะพัดพาฉันไปไกลแสนไกลจน
ฉันสามารถเห็นได้จากตรงนี้ บ้านของผู้หญิงที่ฉันถวิลหา
ฉันภาวนาให้สายลมพัดฉันไป "ไกลแสนไกล"
ไปสู่บ้านของผู้หญิงที่ฉันถวิลหา ที่ฉันสามารถเห็นได้จากตรงนี้
บนถนนที่มีต้นซากุระเรียงอยู่เป็นทิวแถวนี้ ดอกแดนดี้ไลออนกำลังเบ่งบาน
ผู้คนที่เดินไปมาบนเส้นทางนี้ต่างก็เดินไป ศีรษะตั้งตรงขณะที่เดินไป
และเรื่องมันก็แค่นั้น อย่างที่มันเป็น
No comments:
Post a Comment