Title: あしたのそら Ashita no Sora
Artist: いきものがかり Ikimono Gakari
Album : I
「一生懸命なんだよ」なんて言いたくないけど、
“Isshokenmei nan da yo” nante iitakunai kedo,
「君が教えてくれたんだよ」なんて感謝しています。
“Kimi ga oshiete kuretan da yo” nante kansha shite imasu.
泣いて笑って繋いだ手ってのは温かいんだね。
Naite waratte tsunaida te tte no wa atatakain da ne.
それすら気付かずに生きてたってことはもう言わないで。
Soresura kitsuikazu ni ikite tatte koto wa mou iwanaide .
La La La…
僕から君に伝えたいことはたくさんあるけど、
Bokura kara kimi ni tsutaetai koto wa takusan aru kedo,
「何から話したらいいんだろう?」なんていつも困ります。
“Nani kara hanashitara ii darou ka?” nante itsumo komarimasu.
あるがままに、ただ素直に言葉を紡ぎたいのに、
Aru ga mama ni, tada sunao ni kotoba wo tsumugitai noni,
伝ったのはキラリの涙。甘くほろ苦い涙。
Tsutatta no wa kirari no namida. Amaku horo nigai namida.
気づかれぬようにね 笑うけど、嬉しくて切なくてまた溢れる。
Kidzukarenu you ni ne warau kedo, ureshikute setsunakute mata afureru.
届けたい想いがあるからさ、喜びも悲しみもいつも共に生きてく。
Todoketai omoi ga aru kara sa, yorokobi mo kanashimi wo itsumo tomo ni ikiteku.
どこまで どこまでも続く僕らの明日は簡単なんかじゃないけど、
Doko made doko made mo tsudzuku bokura no ashita wa kantan nanka ja nai kedo,
またその背中を追います。
Mata sono senaka wo oimasu.
いつまで いつまでも続く明日の空を見上げられるよ、
Itsu made itsu made mo tsudzuku ashita no sora wo miagerareru yo
と信じて僕は君の手を引くよ。
To shinjite boku wa kimi no te wo hiku yo.
一体いつからなんだろう?僕ら大人になってて、
Ittai itsu nara nan darou? Bokura otona ni nattete
見えなくなってたいくつもの夢や希望が在ります。
Mienaku natteta ikutsumo no yume ya kibou ga arimasu.
「しょうがない…」って諦めたあの時の自分たちに、
“Shou ga nai…” tte akirameta ano toki no jibuntachi ni,
何を伝えたならいいんだろう?何を語ればいいんだろう?
Nani wo tsutaeta nara iin darou? Nani wo katareba iin darou?
難しいことがさ、あるからさ。悔しさを押し込めて涙も出る。
Muzukashii koto ga sa, aru kara sa. Kuyashisa wo oshikomete namida ga deru.
苦しさの上にさ、在るものが、輝いて眩しくて、瞼閉じかけてしまう。
Nigashisa no ue ni sa, arumono ga, kagayaite mabushikute, mabuta tobiji kakemashou.
どこまで どこまでも遠く広がる世界の片隅にうずくまってる、
Doko made doko made mo tooku hirogaru sekai no katasumi ni uzukumatteru,
ちっぽけな僕たちがいます。
Chippoke na bokutachi ga imasu.
いつまで いつまでも強く踏み出したいから、
Itsu made itsu made mo tsuyoku fumidashitai kara,
躊躇いの雨が降ったりしても明日を目指してく。
Tamarai no ame ga futtari shitemo ashita wo mezashiteku.
「一生懸命なんだよ」なんて言いたくないけど、
“Isshokenmei nan da yo” nante iitakunai kedo,
「君が教えてくれたんだよ」なんて感謝しています。
“Kimi ga oshite kuretan da yo” nante kansha shite imasu.
泣いて笑って繋いだ手ってのは温かいんだね。
Naite waratte tsunaita te tte no wa atatakain da ne.
それだけを信じて生きてこう。それだけをまた信じてこう。
Sore dake wo shinte ikite kou. Sore dake wo mata shinte kou.
Kanji lyrics, Roumaji lyrics and English translation from
https://blueskyprince.wordpress.com/2014/12/12/tomorrow-sky/
with edits
-----------------------------------------------------
I don’t want to say something like “I gave it my all!”
But maybe I’ll show my thanks with “You were the one that taught me.”
Our hands together were warm when we cried and laughed.
I didn’t say I lived noticing even that.
La la la…
There are so many things I want to tell you,
but I’m always stuck at “what should I start with?”
As it is, even though I want to speak frankly,
what follows are flashes of tears. Sweet, bittersweet tears.
I laugh so I don’t get bored but I still leave out the happiness and heartbreak.
Because I have feelings I want to reach you, I’ll live with joy and sorrow.
How far, anywhere, we follow
Our future isn’t simple or anything, but I’m still chasing behind you
How long, forever, we follow
If we raise our eyes to tomorrow’s sky and believe, I’ll pull your hand
How long has it been?!
We grew up and can’t see even the boring dreams and hopes we have.
“That’s the way it is..” what should I tell the old us that I gave up on?
What should I talk to us about?
Well, there are difficult things. So the tears of frustration fall too.
There above our suffering, there’s a shining brightness, when you just close your eyes.
How far, anywhere, we’re small and cowering in a corner of this big and wide world.
How long, forever, because I want to boldly step forth,
I’ll go toward tomorrow even as the faltering rain falls.
I don’t want to say something like “I gave it my all!”
But maybe I’ll show my thanks with “You were the one that taught me.”
Our hands together were warm when we cried and laughed.
I’ll live believing in only that. I still believe in only that.
----------------------------------------------------
ฉันไม่อยากจะพูดทำนองว่า "ฉันทุ่มไปสุดตัวแล้ว!"
แต่บางทีฉันจะแสดงความขอบคุณด้วย "เธอคือคนที่สอนฉัน"
มือเราที่จับกันไว้มันอบอุ่น เวลาที่เราร้องไห้และหัวเราะ
ฉันไม่ได้พูดว่าฉันใช้ชีวิตไปกับการสังเกตเรื่องแบบนั้น
ลาลาลา…
มีอะไรตั้งมากมายที่ฉันอยากจะบอกกับเธอ
แต่ฉันก็ติดอยู่กับ "ฉันจะเริ่มที่ไหนดี?"
ในตอนนี้ ถึงฉันอยากจะพูดออกมาตรง ๆ
ที่ออกมากลับเป็นน้ำตา น้ำตาอันหวานขม
ฉันหัวเราะเพื่อที่ว่าจะได้ไม่เบื่อ แต่ฉันก็ละความสุขและความปวดร้าวใจเอาไว้
เพราะว่าฉันมีอารมณ์ความรู้สึกที่ฉันอยากจะสื่อไปให้ถึงเธอ ฉันจะมีชีวิตอญู่ท่ามกลางความสุขและความเศร้า
ไกลแค่ไหน ที่ไหน เราตามไป
อนาคตของเรามันไม่ได้เรียบง่ายหรืออะไรทำนองนั้น แต่ฉันก็ยังคงไล่ตามเธออยู่ข้างหลัง
นานแค่ไหน ชั่วนิรันดร์ เราตามไป
ถ้าเรามองขึ้นไปยังท้องฟ้าของวันพรุ่งแล้วเชื่อมั่น ฉันจะดึงมือเธอ
มันนานแค่ไหนแล้ว?!
เราเติบโตขึ้น และไม่อาจเห็นแม้แต่ความฝันและความหวังอันน่าเบื่อที่เราเคยมีกัน
"มันเป็นเช่นนั้น.." ฉันควรจะบอกตัวเราเมื่อยามแก่ว่าเรายอมแพ้เรื่องอะไรดี?
ฉันควรจะพูดกับเราเรื่องอะไรดี?
อืม มีเรื่องยาก ๆ ฉะนั้นน้ำตาแห่งความอัดอั้นตันใจก็จะไหลลงมาด้วย
ที่นั่น เหนือความทุกข์ยากของเราขึ้นไป มีแสงสว่างอยู่ เวลาที่เธอหลับตาลง
ไกลแค่ไหน ที่ไหน เราตัวเล็ก ๆ สั่นเทิ้มอยู่ในมุมนี้ของโลกอันกว้างใหญ่นี้
นานแค่ไหน ชั่วนิรันดร์ เพราะว่าฉันอยากจะก้าวออกไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ
ฉันจะไปสู่วันพรุ่งนี้ แม้ในขณะที่ฝนฟ้าจะกระหน่ำลงมา
ฉันไม่อยากจะพูดทำนองว่า "ฉันทุ่มไปสุดตัวแล้ว!"
แต่บางทีฉันจะแสดงความขอบคุณด้วย "เธอคือคนที่สอนฉัน"
มือเราที่จับกันไว้มันอบอุ่น เวลาที่เราร้องไห้และหัวเราะ
ฉันจะใช้ชีวิตไปกับการเชื่อมั่นเพียงเท่านั้น ฉันยังคงเชื่อมั่นเพียงเท่านั้น
