Title: 口笛 Kuchibue
Artist: Mr.Children
Album: Q
頼り無く二つ並んだ不揃いの影が
tayorinaku futatsu naranda fuzoroi no kage ga
北風に揺れながら延びてく
kitakaze ni yurenagara nobiteyuku
凸凹のまま膨らんだ君への想いは
tekoboko no mama fukuranda kimi e no omoi wa
この胸のほころびから顔を出した
komo mune no hokorobi kara kao wo dashita
口笛を遠く 永遠に祈る様に遠く 響かせるよ
kuchibue wo tooku towa ni inoru you ni tooku hibikaseru yo
言葉より確かなものに ほら 届きそうな気がしてんだ
kotoba yori tashika na mono ni hora todokisou na ki ga shitenda
さあ 手を繋いで 僕らの現在が途切れない様に
saa te wo tsunaide bokura no ima ga togirenai you ni
その香り その身体 その全てで僕は生き返る
sono kaori sono karada sono subete de boku wa ikikaeru
夢を摘むんで帰る畦道 立ち止まったまま
yume wo tsumunde kaeru azemichi tachidomatta mama
そしてどんな場面も二人なら笑えますように
soshite donna bamen mo futari nara waraemasu you ni
無造作にさげた鞄にタネが詰まっていて
muzousa ni sageta kaban ni tane ga tsumatteite
手品の様 ひねた僕を笑わせるよ
tejina no you hineta boku wo warawaseru yo
形あるものは次第に姿を消すけれど
katachi aru no wa jidai ni sugata wo kesu keredo
君がくれた この温もりは消せないさ
kimi ga kureta kono nukumori wa kesenai sa
いつもは素通りしてたベンチに座り 見渡せば
itsumo wa sudoori shiteta benchi ni suwari miwataseba
よどんだ街の景色さえ ごらん 愛しさに満ちてる
yodonda machi no keshiki sae goran itoshisa ni michiteru
ああ 雨上がりの遠くの空に虹が架かったなら
aa ameagari no tooku no sora ni niji ga kakatta nara
戸惑いや 不安など 簡単に吹き飛ばせそうなのに
tomadoi ya fuan nado kantan ni fukitobasesou na noni
乾いた風に口笛は 澄み渡ってゆく
kawaita kaze ni kuchibue wa sumiwatatteyuku
まるで世界中を優しく包み込むように
marude sekaijuu wo yasashiku tsutsumikomu you ni
子供の頃に
kodomo no koro ni
夢中で探してたものが
muchuu de sagashiteta mono ga
ほら 今 目の前で手を広げている
hora ima me no mae de te wo hirogeteiru
怖がらないで踏み出しておいで
kowagaranaide fumidashite oide
さあ 手を繋いで 僕らの現在が途切れない様に
saa te wo tsunaide bokura no ima ga togirenai you ni
その香り その身体 その全てで僕は生き返る
sono kaori sono karada sono subete de boku wa ikikaeru
夢を摘むんで帰る畦道 立ち止まったまま
yume wo tsumunde kaeru azemichi tachidomatta mama
そしてどんな場面も二人で笑いながら
soshite donna bamen mo futari de warainagara
優しく響くあの口笛のように
yasashiku hibiku ano kuchibue no you ni
Kanji lyrics from
Roumaji lyrics and English translation from
Translation credit: Brian Stewart & Takako Sakuma
with edits
------------------------------------------------------------
our vaguely defined shadows out of synch with one another,
are stretching out as they waver in the northernly wind.
though they haven’t filled out prettily, my feelings for you
ballon up and a face comes out from a tear in my heart.
let that whistle echo as far off as my prayer to eternity
Don’t you see, I felt that something so sure
could reach you more than words.
so take my hand so our time together won’t be interrupted.
that scent, that body, all of it brings me back to life.
picking out dreams on the way home between the rice fields
I come to a stop… and then no matter what the scene we find ourselves in,
if we’re together I hope we can laugh about it.
With a sleight of hand you stuff seeds in the bag I casually carry,
though I’m usually stiff, that makes me laugh.
though phsyical things lose their shape gradually,
the warmth you gave me will never disappear.
Sitting on the bench I always passed by,
when I took a look around,
I saw a dearness over flowing
in even the stagnant scenery of the city
ah if a rainbow appears in the far off sky
where the rain has let up, even though our worries and distractions
can be blown away so easilly, a dry wind blows in and around everything
with a whistle like its surrounding the whole world.
the thing you looked for with such fervor in your youth,
see now it’s right before you, just stretch out your hands,
don’t be afraid, just take a step out there.
so take my hand so our time together won’t be interrupted.
that scent, that body, all of it brings me back to life.
picking out dreams on the way home between the rice fields
I come to a stop… and then no matter the scene we laugh about it
like that gently echoing whistle.
------------------------------------------------------------
เงาที่เลือนลางไม่เข้ากันของเรา
กำลังยืดออกและคดไปมาในลมเหนือ
ถึงมันจะไม่เต็มเปี่ยม ความรู้สึกที่ฉันมีให้เธอ
มันพองออกจนมีใบหน้าโผล่ออกมาจากรอยปริในใจของฉัน
ขอให้เสียงผิวปากนั้นสะท้อนก้องออกไปไกลเท่าที่คำอธิษฐานสู่นิรันดร์กาลของฉันจะไปถึง
เธอไม่เข้าใจเหรอ ฉันมั่นใจว่าอะไรที่มันแน่นอนเสียขนาดนี้
จะไปถึงเธอได้ดีกว่าคำพูด
ฉะนั้นจับมือฉันเอาไว้เพื่อที่ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันจะไม่ถูกรบกวน
กลิ่นอายกายนั้น ทั้งหมดนั่นมันทำให้ฉันกลับมากระชุ่มกระชวย
เลือกความฝันในระหว่างกลับบ้านระหว่างทุ่งนา
ฉันหยุดลง… และไม่ว่าทิวทัศน์ที่เราอยู่จะเป็นอย่างไร
ถ้าเราอยู่ด้วยกัน ฉันหวังว่าเราจะสามารถหัวเราะกันได้
ด้วยความเร็วของมือเธอยัดเมล็ดต่าง ๆ เข้าไปในกระเป๋าที่ฉันปกติหิ้ว
ถึงปกติแล้วฉันจะขรึม ๆ มันก็ยังทำให้ฉันหัวเราะออกมา
ถึงแม้สิ่งของที่จับต้องได้จะค่อยๆสูญไปในที่สุด
ความอบอุ่นที่เธอให้ฉันไว้จะไม่มีวันหายไป
นั่ง ๆ อยู่บนม้านั่งที่ฉันผ่านไปเสมอ ๆ
เวลาที่ฉันมองไปรอบ ๆ
ฉันเห็นความมีค่าที่เอ่อล้นออกมา
แม้แต่จากทิวทัศน์ที่ไม่เคลื่อนไหวของเมือง
อ่ะ ถ้าสายรุ้งจะปรากฏบนท้องฟ้าไกล
ที่ฝนได้ซาไปแล้ว หากเพียงความวิตกกังวลและความว้าวุ้นใจ
จะถูกพัดพาไปไกลได้ง่ายดายขนาดนั้น
สายลมที่แห้งผากพัดใส่และรอบ ๆ ทุกสิ่ง
พร้อมกับเสียงหวีดดั่งผิวปากเหมือนประหนึ่งว่ามันจะรายล้อมโลกนี้ทั้งใบ
สิ่งที่เธอค้นหาอย่างกระตือรือร้นในวัยเยาว์ของเธอ
เห็นมั้ยว่าบัดนี้มันได้มาอยู่ต่อหน้าเธอแล้ว ขอเพียงแค่เอื้อมมือเธอออกไป
อย่าได้กลัวไป แค่เพียงก้าวออกไปสู่ที่นั่น
ฉะนั้นจับมือฉันเอาไว้เพื่อที่ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันจะไม่ถูกรบกวน
กลิ่นอายกายนั้น ทั้งหมดนั่นมันทำให้ฉันกลับมากระชุ่มกระชวย
เลือกความฝันในระหว่างกลับบ้านระหว่างทุ่งนา
ฉันหยุดลง… แล้วไม่ว่าจะทิวทัศน์จะเป็นอย่างไรเราก็จะหัวเราะให้กับมัน
ประหนึ่งเสียงผิวปากที่ก้องสะท้อนอยู่เบา ๆ
