Artist: Mr.Children
Album: SOUNDTRACKS
積み上げて
tsumiagete
また叩き壊して
mata tatakikowashite
今僕が立ってる居場所を
ima boku ga tatteru ibasho wo
憎みながら
nikumi nagara
愛していく
aishite iku
ここにある景色を讃えて
koko ni aru keshiki wo tataete
いつも取るに足らないことに頭悩まされてた
itsumo toru ni taranai koto ni atama nayamasareteta
毛頭 それで何か変わりそうな予感すらしていないのに
moutou sore de nanika kawarisou na yokan sura shite inai no ni
だけど逃げるは論外
dakedo nigeru wa rongai
だって他に行き場なんかない
datte hoka ni ikiba nanka nai
昔は 自分の価値を過信しては
mukashi wa jibun no kachi wo kashin shite wa
高い空を見上げて過ごした
takai sora wo miagete sugoshita
駅ビルの四角い窓から
eki biru no shikakui mado kara
時々 夕日が顔を出し
tokidoki yuuhi ga kao wo dashi
憐れむように
awaremu you ni
讃えるように
tataeru you ni
僕の顔を照らした
boku no kao wo terashita
僕に残されている
boku ni nokosareteiru
未来の可能性や時間があっても
mirai no kanousei ya jikan ga attemo
実際 今の僕のままの方が
jissai ima no boku no mama no hou ga
価値がある気がしてんだよ
kachi ga aru ki ga shiten da yo
そう誰もひとりじゃないんだ
sou daremo hitori janain da
僕だって小さな歯車
boku datte chiisana haguruma
今なら 違う誰かの夢を通して
ima nara chigau dareka no yume wo tooshite
自分の夢も輝かせていけるんだ
jibun no yume mo kagayakasete ikerun da
積み上げて
tsumiagete
また叩き壊して
mata tatakikowashite
今僕が立ってる居場所を
ima boku ga tatteru ibasho wo
呪いながら
noroi nagara
愛していく
aishite iku
ここにある景色を讃えて
koko ni aru keshiki wo tataete
誰もひとりじゃない
daremo hitori janai
きっとどっかで繋がって
kitto dokka de tsunagatte
この世界を動かす小さな歯車
kono sekai wo ugokasu chiisana haguruma
誰もひとりじゃない
daremo hitori janai
だからどっかでぶつかって
dakara dokka de butsukatte
この世界で藻掻く小さな
kono sekai de mogaku chiisana
そう小さな歯車
sou chiisana haguruma
積み上げて
tsumiagete
また叩き壊して
mata tatakikowashite
今僕が立ってる居場所を
ima boku ga tatteru ibasho wo
嫌いながら
kirai nagara
愛していく
aishite iku
ここにある景色を讃えたい
koko ni aru keshiki wo tataetai
Kanji lyrics & Roumaji lyrics & English translation from
https://www.lyrical-nonsense.com/lyrics/mr-children/the-song-of-praise/
with edits
------------------------------------------------------------
I’m building up
Then tearing back down
The place where my own two feet stand
Hating it
Learning to love it
As I praise the scenery before me
I was always bothered by the most insignificant things
Despite the fact that they changed nothing
But running is out of the question
After all, there’s nowhere else to run
I used to overestimate my own value
Spending my days looking up at the sky
From the square window of the station building
The sunset occasionally peers through
As if in admiration
As if giving praise
It shined its light upon my face
Even if there are other futures and possibilities
That remain available to me
I feel that who I am now
Carries much more value
That’s right, no one is really alone
Even I am just one tiny gear
And right now, through someone else’s dream
I can make my own dream shine brighter
I’m building up
Then tearing back down
The place where my own two feet stand
Cursing it
Learning to love it
As I praise the scenery before me
Nobody is really alone
Surely, we’re all connected somehow
All the tiny gears that keep this world moving
Nobody is really alone
That’s why we collide with one another
So tiny as we struggle against this world
Yes, just tiny little gears
I’m building up
Then tearing back down
The place where my own two feet stand
Loathing it
Learning to love it
I want to praise the scenery before me
------------------------------------------------------------
ฉันก่อร่างสร้างมันขึ้นมา
แล้วก็ทำลายมันลงไป
จุดที่เท้าสองข้างของฉันยืนอยู่นี่
เกลียดมัน
กำลังเรียนรู้ที่จะรักมัน
ขณะที่ฉันชมเชยทิวทัศน์เบื้องหน้าฉันนี่
ฉันรำคาญเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไร้ความสำคัญอยู่เป็นนิจ
ถึงมันจะไม่เปลี่ยนอะไรเลยก็ตามแต่
แต่จะวิ่งหนีมันก็ใช่เรื่อง
อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีที่ให้วิ่งอยู่แล้ว
ฉันเคยตีค่าตนเองสูงเกินไป
ใช้วัน ๆ ไปกับการมองขึ้นไปยังท้องฟ้า
จากหน้าต่างทรงจัตรัสของอาคารสถานี
แสงอาทิตย์อัสดงส่องผ่านลงมาเป็นครั้งครา
เหมือนดั่งว่ากำลังยกย่อง
เหมือนดั่งว่ากำลังชื่นชม
มันส่องแสงลงมาบนใบหน้าของฉัน
ถึงแม้ถ้าจะมีอนาคตและความเป็นไปได้อื่นใด
ที่จะยังคงมีอยู่ให้กับฉัน
ฉันรู้สึกว่า ฉันที่เป็นอยู่ในตอนนี้
มีค่ามากมายกว่านั้น
ใช่แล้ว ไม่มีใครที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวอย่างแท้จริง
ถึงฉันจะเป็นแค่ฟันเฟืองตัวจิ๋ว ๆ ตัวนึง
และในตอนนี้ ผ่านความฝันของใครบางคน
ฉันก็สามารถทำให้ความฝันของฉันเองนั้นส่องสว่างมากยิ่งขึ้นได้
ฉันก่อร่างสร้างมันขึ้นมา
แล้วก็ทำลายมันลงไป
จุดที่เท้าสองข้างของฉันยืนอยู่นี่
สาปส่งมันไป
กำลังเรียนรู้ที่จะรักมัน
ขณะที่ฉันชมเชยทิวทัศน์เบื้องหน้าฉันนี่
ไม่มีใครที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวอย่างแท้จริง
แน่นอนว่าเราต่างก็เชื่อมต่อกันอยู่ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ฟันเฟืองตัวจิ๋ว ๆ ทั้งหลายทั้งปวงที่ทำให้โลกนี้หมุนไป
ไม่มีใครที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวอย่างแท้จริง
นั่นแหละทำไมเราถึงได้ชนกันไปชนกันมา
เล็กจิ๋วมาก ขณะที่เราดิ้นรนต่อต้านโลกใบนี้
ใช่แล้ว แค่ฟันเฟืองตัวจิ๋ว ๆ
ฉันก่อร่างสร้างมันขึ้นมา
แล้วก็ทำลายมันลงไป
จุดที่เท้าสองข้างของฉันยืนอยู่นี่
รังเกียจมัน
กำลังเรียนรู้ที่จะรักมัน
ฉันอยากจะชมเชยทิวทัศน์เบื้องหน้าฉันนี่