Title: 空 Sora
Artist: ケツメイシ Ketsumeishi
Album: ケツノポリス6 Ketsunopolis 6
空を諦めた子供達
Sora wo akirameta kodomodachi
飛べないふりする大人達
Tobenai furi suru otona-tachi
空を見ないまま家に育ち
Sora wo minai mama ie ni sodachi
ずっと下を向いて根を生やしたがり
Zutto shita wo muite ne wo hayashita gari
いつからだろう? あの「いつかはなろう」
Itsu karadarou? Ano "itsuka wa narou"
って気持ちを抑え 僕は変わったの
Tte kimochi wo osae boku wa kawatta no
夢 上へと描き続けてた
Yume-jou e to kaki tsuzuke teta
僕に僕が「さよなら」と振る手
Boku ni boku ga "sayonara" to furu te
なりたかった自分になれてないと気付く
Naritakatta jibun ni nare tenai to kizuku
きつく常に心 卑屈な気分
Kitsuku tsuneni kokoro hikutsuna kibun
やらないで後悔なら やっちまった後悔
Yaranaide koukainara yacchimatta koukai
もう一度空を見上げ 歩くのはどうだい?
Mouichido sora wo miage aruku no wa dou dai?
鳥籠の中の鳥は 飛ぶことを忘れ
Tori kagononakanotori wa tobu koto wo wasure
ライオンは檻の中で その牙を預ける
Raion wa ori no naka de sono kiba wo azukeru
それを見て 一体誰が言えるんだ 幸せって?
Sore wo mite ittai dare ga ieru nda shiawasette?
生きる希望 自由も失われてる
Ikiru kibou jiyuu mo ushinawa re teru
大人は皆 夢があったはずで
Otona wa mina yume ga atta hazude
今 背中見た子供らは 泣くね
Ima senaka mita kodomo-ra wa naku ne
だから まだ明日諦めず越える
Dakara mada ashita akiramezu koeru
僕らはまだ行けるよ 飛べる
Bokura wa mada ikeru yo toberu
まだまだ 飛べるはずじゃないか
Madamada toberu hazu janai ka
まだまだ 諦めずに
Madamada akiramezu ni
まだまだ 空を見上げたまま
Madamada sora wo miageta mama
まだまだ 諦めずに
Madamada akiramezu ni
僕らは この空見なくなった
Bokura wa kono sora minaku natta
心の少年 居なくなった
Kokoro no shounen inaku natta
いつからか 何処か 冷めていた
Itsu kara ka doko ka samete ita
自ら 何故か 諦めていた
Mizukara nazeka akiramete ita
世の中 時代のせいにして
Yononaka jidai no sei ni shite
綺麗な物ばかり 目にして
Kireina mono bakari me ni shite
でも言えたはずさ 本当のこと
Demo ieta hazu sa hontou no koto
見れたはずさ 夢 子供の頃
Mireta hazu sa yume kodomo no koro
頭でなく 心で ありのままに
Atamadenaku kokoro de arinomama ni
何をしたいか 何を見たいか
Nani wo shitai ka nani wo mitai ka
小さな憧れに始まり
Chiisana akogare ni hajimari
それが夢に 明日に交わり
Sore ga yume ni ashita ni majiwari
空はいつだって味方さ
Sora wa itsu datte mikata sa
湧いてくる 力が
Waite kuru chikara ga
飛びだそう 旅立とう
Tobidasou tabidatou
何かが動き出した 青い空の真下
Nanika ga ugokidashita aoi sora no mashita
空を諦めた子供達
Sora wo akirameta kodomodachi
飛べないふりする大人達
Tobenai furi suru otona-tachi
空を見ないまま家に育ち
Sora wo minai mama ie ni sodachi
ずっと下を向いて根を生やしたがり
Zutto shita wo muite ne wo hayashita gari
まだまだ 飛べるはずじゃないか
Madamada toberu hazu janai ka
まだまだ 諦めずに
Madamada akiramezu ni
まだまだ 空を見上げたまま
Madamada sora wo miageta mama
まだまだ 諦めずに
Madamada akiramezu ni
まだまだ 飛べるはずじゃないか
Madamada toberu hazu janai ka
まだまだ 諦めずに
Madamada akiramezu ni
まだまだ 空を見上げたまま
Madamada sora wo miageta mama
まだまだ 諦めずに
Madamada akiramezu ni
Kanji lyrics & Roumaji lyrics and English Translation from
Credit: Kader
with edits.
-----------------------------------------------------
The kids that gave up on the sky
The adults that pretend they can't fly
They raise them in the house while they look at the sky
Always facing down and planting themselves to the ground
Since when will it be? I wonder, that "In due time feeling"
Having met it, I've changed
My dreams, have continued being drawn upward
The hand that I make wave "Goodbye" to myself
Realizing that I couldn't become the me that I wanted to
I always feel in my tight heart a menial kind of feeling
I regret that I'd have regretted not doing it
How about looking up at the sky, and continue walking?
A bird trapped inside a cage, forgets how to fly
A lion inside of his cage, leaves his fangs aside
Who in the world would look at that and say, that's happiness?
The adults who've lost their hope of living, and their freedom
They all once had a dream
Now, the kids that saw their backs, cry
So don't give up and get by tomorrow
We can still do it, we can fly
Shouldn't we yet still be able to fly
Without yet, giving up
While we yet look at the sky
Without yet, giving up
We've, come to not be able to look at the sky
The youths of the hearts, they're gone
And from then, somewhere, they've subsided
I was somehow, giving up on myself
The beautiful things blamed on this generation
Of this world, I witnessed it
But I must've said it, the truth
I must've seen it, dreams, from my childhood
Not with my head, but with my mind, frankly
What do I want to do, what do I want to see
They start to become small yearnings
And those change into dreams for tomorrow
And the sky is always my supporter
My strength that comes gushing forward
Makes me leap forth, and start a journey
Like something that started moving right under the blue sky
The kids that gave up on the sky
The adults that pretend they can't fly
They raise them in the house while they look at the sky
Always facing down and planting themselves to the ground
Shouldn't we yet still be able to fly
Without yet, giving up
While we yet look at the sky
Without yet, giving up
Shouldn't we yet still be able to fly
Without yet, giving up
While we yet look at the sky
Without yet, giving up
-----------------------------------------------------
เด็กๆที่หันหลังให้กับท้องฟ้า
ผู้ใหญ่ที่ทำเป็นว่าตัวเองบินไม่ได้
พวกเขาเติบโตขึ้นมาในบ้านที่ถึงจะมองท้องฟ้า
ก็ได้แต่ก้มหน้าและยืนเกาะอยู่กับพื้นดิน
มันตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ฉันก็สงสัย ไอ้ความรู้สึกแบบ"ทุกสิ่งจะเกิดขึ้นในเวลาอันเหมาะสม"นี้น่ะ
หลังจากได้พบกับมันแล้ว ฉันก็เปลี่ยนไป
ความฝันต่าง ๆ ของฉันก็ถูกดึงดูดสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ
ฉันโบกมือ"ลาก่อน"ให้กับตัวเอง
หลังได้ตระหนักว่าฉันคงไม่สามารถเป็นตัวฉันที่อยากจะเป็นได้
ฉันรู้สึกถึงความน้อยเนื้อต่ำใจอยู่ในใจอันบีบเค้นของฉันอยู่เสมอ
ฉันเสียดายที่ฉันเคยเสียใจที่ไม่ได้ทำลงไป
แหงนมองฟ้าอีกครั้งแล้วก็เดินต่อไปเป็นไง?
นกที่ติดอยู่ในกรง ลืมการโบยบิน
สิงโตที่ติดอยู่ในกรง ละทิ้งเขี้ยวเล็บ
ใครกันล่ะที่จะมองไปแล้วพูดได้ว่านั่นคือความสุข?
ผู้ใหญ่ที่สูญสิ้นความหวังในการดำเนินชีวิตและอิสรภาพ
พวกเขาต่างก็เคยมีความฝันด้วยกันทั้งนั้น
บัดนี้เหล่าเด็ก ๆ ที่เฝ้ามองแผ่นหลังของพวกเขา ต่างก็ร่ำไห้
ฉะนั้นอย่าได้ยอมแพ้และทนอยู่กับวันพรุ่งนี้ไปวัน ๆ
พวกเรายังทำกันได้ พวกเราสามารถบินได้
พวกเราไม่สมควรจะยังบินได้หรอกหรือ
ยัง ยังไม่ยอมแพ้กัน
ขณะที่เรายังแหงนมองไปบนฟากฟ้า
ยัง ยังไม่ยอมแพ้กัน
พวกเราไม่มองท้องฟ้ากันอีกแล้ว
ความเยาว์ของหัวใจเรา มันไม่อยู่แล้ว
และจากตรงนั้น ที่ไหนสักแห่ง มันเย็นชาลง
เหมือนกับว่าฉันกำลังหมดหวังกับตัวเอง
สังคมที่โทษคนรุ่นนี้*
กับสิ่งที่งดงามนี้ที่ฉันได้เห็นและรับรู้มา*
แต่ฉันต้องได้เคยเอ่ยไปแล้ว ความจริงนั้น
ฉันต้องเคยเห็นมันแล้ว ความฝัน จากวัยเด็กของฉัน
ไม่ใช่ด้วยหัวฉัน แต่ด้วยจิตใจของฉัน จริง ๆ แล้ว
สิ่งที่ฉันอยากจะทำ สิ่งที่ฉันอยากจะเห็น
พวกมันเริ่มกลายมาเป็นความโหยหาเล็ก ๆ
และพวกมันก็เปลี่ยนไปเป็นความฝันเพื่อวันพรุ่งนี้
และท้องฟ้าก็เป็นสิ่งที่ค้ำจุนฉันเสมอมา
พลังของฉันที่พุ่งพล่านออกมา
ทำให้ฉันโดดออกไปข้างหน้าและเริ่มต้นการเดินทาง
ดั่งบางสิ่งที่เริ่มเคลื่อนไหวภายใต้ท้องฟ้าคราม
เด็ก ๆ ที่หันหลังให้กับท้องฟ้า
ผู้ใหญ่ที่ทำเป็นว่าตัวเองบินไม่ได้
พวกเขาเติบโตขึ้นมาในบ้านที่ถึงจะมองท้องฟ้า
ก็ได้แต่ก้มหน้าและยืนเกาะอยู่กับพื้นดิน
พวกเราไม่สมควรจะยังบินได้หรอกหรือ
ยัง ยังไม่ยอมแพ้กัน
ขณะที่เรายังแหงนมองไปบนฟากฟ้า
ยัง ยังไม่ยอมแพ้กัน
พวกเราไม่สมควรจะยังบินได้หรอกหรือ
ยัง ยังไม่ยอมแพ้กัน
ขณะที่เรายังแหงนมองไปบนฟากฟ้า
ยัง ยังไม่ยอมแพ้กัน
----------------------------------------------------------------------------
* ส่วนที่ผมแก้ไขตามที่ผมเข้าใจ
----------------------------------------------------------------------------
* ส่วนที่ผมแก้ไขตามที่ผมเข้าใจ
No comments:
Post a Comment