Search This Blog

09/03/2017

Mr.Children - Another Story - HOME


Title: Another Story
Artist: Mr.Children
Album: HOME

最終のバスにはまだ間に合うかなぁ
Saishuu no basu ni wa mada ma ni au ka naa
遠くの街まで君を迎えに行く
Tooku no machi made kimi wo mukae ni yuku
いつも笑ってた 無理してたんだな それも分かってた
Itsumo waratteta Muri shitetan da na sore mo wakatteta

自分のことばかりいつも主張して 君の言葉なら上の空で聞いて
Jibun no koto bakari itsumo shuchou shite Kimi no kotoba nara ua no sora de kiite
ギターを弾いてた ぼんやりといつも ギターを弾いてた
Gitaa wo hiiteta Bonyari to itsumo gitaa wo hiiteta

ごめんねって言葉 君は聞き飽きてるんじゃないかなぁ?
Gomen ne tte kotoba Kimi wa kikiakiterun ja nai ka naa?
どんな風に言えば 優しい君は戻ってくるかなぁ?
Donna fuu ni ieba Yasashii kimi wa modotte kuru ka naa?
よく出かけた公園をバスは今通過中
Yoku dekaketa kouen wo basu wa ima tsuukachuu
いつかの君が横切る
Itsuka no kimi ga yokogiru

記念日を携帯が知らせてくれて
Kinenbi wo keita ga shirasete kurete
そんなときばかりうまく立ち回って
Sonna toki bakari umaku tachimawatte
誇張して言えば そんな感じだろう 君にしてみれば
Kochou shite ieba Sonna kanji darou kimi ni shite mireba

抱き合いながら 僕らは孤独とキスをして
Dakiainagara Bokura wa kodoku to kisu wo shite
分かったような台詞 ささやきながら眠りに落ちて
Wakatta you na serifu Sasayakinagara nemuri ni ochite
朝が来て日常が 僕らを叩き起こし
Asa ga kite nichijou ga bokura wo tatakiokoshi
逃げるようにベッドから這い出る
Nigeru you ni betto kara haideru

最終のバスは君にたどり着いて
Saishuu no basu wa kimi ni tadoritsuite
恐る恐る僕は君の名を呼んだ
Osoru osoru boku wa kimi no na wo yonda
君は笑ってた 無理はしないでよ だけど笑ってた
Kimi wa waratteta Muri wa shinaide yo dakedo waratteta

夢とか理想とかおもちゃみたいにまだ思ってるかなぁ?
Yume toka risou toka Omocha mitai ni mada omotteru ka naa?
分かり合うなんてそう簡単じゃないのは分かってる
Wakariau nante Sou kantan ja nai no wa wakatteru
ごめんねって言葉 君は聞き飽きてるんだろうけど
Gomen ne tte kotoba Kimi wa kikiakiterun darou kedo
誤解がしょうじないように 簡潔に伝えられぬもんかなぁ
Gokai ga shoujinai you ni Kanketsu ni tsutaerarenu mon ka naa
君と生きる毎日が なんだかんだ言って嬉しい
Kimi to ikiru mainichi ga Nan da kan da itte ureshii
そう君の笑顔と共に
Sou kimi no egao to tomo ni
そう君の笑顔と共に
Sou kimi no egao to tomo ni

Kanji lyrics from
Roumaji lyrics & English translation from
Translation credit: Megchan
with edits

------------------------------------------------------------

I wonder if I can still make the last bus
I’m coming to get you in your faraway town
You always smiled
You were forcing it, and I could tell

I always put myself first
And listened absent-mindedly to your words
I played my guitar
I always absent-mindedly played my guitar

Are you sick of hearing
The words “I’m sorry”?
How should I say it
To bring back the old, tender you?
Right now the bus is passing the old park we used to go to
You flash through my mind

I’m only able to remember our anniversary and such
When my cell phone gives me a reminder
Maybe that’s a bit of an exaggeration
But it probably feels like that to you

I kiss loneliness
When we make love
You mutter words that make me think you understand
As you drift off to sleep
When morning comes, daily life will rouse us
And I’ll crawl out of bed as if trying to escape

The last bus arrived at your place
I timidly called out your name
You smiled
Don’t force it, but you smiled

Do you still think of dreams and ideals
As toys?
I know it’s not that easy
To understand each other
You’re probably sick of hearing
The words “I’m sorry”
But isn’t it maybe better to keep it simple
To avoid misunderstandings?
No matter what I say
Each day I live with you makes me happy
Yeah, with your smile
Yeah, with your smile

------------------------------------------------------------

ฉันสงสัยว่าฉันยังขึ้นรถเมล์คันสุดท้ายทันมั้ย
ฉันกำลังไปหาเธอที่เมืองไกลๆ ของเธอ
เธอยิ้มอยู่เสมอ
เธอฝืนทำ และฉันก็รู้

ฉันนึกถึงตัวเองก่อนเสมอ
และก็ฟังคำของเธออย่างลอยๆ
ฉันเล่นกีต้าร์
ฉันเล่นกีต้าร์อย่างลอยๆ เสมอ

เธอเบื่อที่จะได้ยิน
คำว่า"ฉันขอโทษ"รึยัง?
ฉันจะพูดยังไงดี
เพื่อที่จะเอาเธอคนเดิมที่อ่อนโยนละเมียดละไมกลับมาเหรอ?
ตอนนี้รถเมล์กำลังผ่านสวนสาธารณะเดิมที่เราเคยไปกัน
เธอก็วูบผ่านเข้ามาในจิตใจฉัน

ฉันแค่จำวันครบรอบของเราและวันอื่นๆได้
เวลาที่มือถือมันเตือน
บางทีมันอาจจะเว่อร์ไปนิด
แต่มันก็คงจะรู้สึกแบบนั้นกับเธอสินะ

ฉันจุมพิตอยู่กับความเหงา
เวลาที่เรามีอะไรกัน
เธอพึมพำคำออกมาที่ทำให้ฉันคิดว่าเธอเข้าใจ
ขณะที่เธอกำลังจะหลับลง
เวลาที่ยามเช้ามาถึง ชีวิตประจำวันก็ปลุกเราให้ตื่น
แล้วฉันก็จะคลานออกจากเตียงเหมือนกับว่ากำลังพยายามหนีออกไป

รถเมล์คันสุดท้ายมาถึงที่บ้านเธอ
ฉันเรียกชื่อเธออย่างเกรงๆ
เธอยิ้มออกมา
อย่าฝืนสิ แต่เธอก็ยิ้ม

เธอยังคิดว่าความฝันและอุดมการณ์
เป็นเพียงของเล่นรึเปล่า?
ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายนัก
ที่จะเข้าใจกันและกัน
เธอคงจะเบื่อที่จะได้ยิน
คำว่า"ฉันขอโทษ"แล้ว
แต่บางทีมันไม่ดีกว่าเหรอที่จะทำอะไรง่ายๆ
เพื่อที่จะได้ไม่เข้าใจผิดกัน?
ไม่ว่าฉันจะว่ายังไง
แต่ละวันที่ฉันอยู่กับเธอ ทำให้ฉันมีความสุข
ใช่แล้ว ด้วยรอยยิ้มของเธอ
ใช่แล้ว ด้วยรอยยิ้มของเธอ

No comments: