Title: 東京 Tokyo
Artist: Mr.Children
Album: Supermarket Fantasy
東京を象徴しているロボットみたいなビルの街
toukyou wo shouchou shiteiru robotto mitai na biru no machi
目一杯 精一杯の
meippai seiippai no
働く人で今日もごった返してる
hataraku hito de kyou mo gottagaeshiteru
信号待ち。足を止めて誰かが口笛を吹いてる
shingou machi. ashi wo tomete dare ka ga kuchibue wo fuiteru
とぎれとぎれの旋律だけど
togiretogire no senritsu da kedo
なぜかしら 少しだけ癒されてる
naze kashira sukoshi dake iyasareteru
描いた夢
egaita yume
それを追い続けたって 所詮
sore wo oi tsuzuketatte shosen
たどり着けるのはひとにぎりの人だけだと知ってる
tadoritsukeru no wa hitonigiri no hito dake da to shitteru
「それならば何のために頑張ってる？」
‘sore naraba nani no tame ni ganbatteru?’
とか言いながら分かってる
toka ii nagara wakatteru
この街に大切な人がいる
kono machi ni taisetsu na hito ga iru
東京は後戻りしない
toukyou wa atomodori shi nai
老いてく者を置き去りにして
oiteku mono wo okizari ni shite
目一杯 手一杯の
meippai teippai no
目新しいモノを抱え込んでく
meatarashii mono wo kakaekondeku
思い出がいっぱい詰まった景色だって また
omoide ga ippai tsumatta keshiki datte mata
破壊されるから 出来るだけ執着しないようにしてる
hakaisareru kara dekiru dake shuuchaku shinai you ni shiteru
それでも匂いと共に記憶してる
soredemo nioi totomoni kioku shiteru
遺伝子に刻み込まれてく
idenshi ni kizamikomareteku
この胸に大切な場所がある
kono mune ni taisetsu na basho ga aru
バイパスに架かる歩道橋からよく見える
baipasu ni kakaru hodoukyou kara yoku mieru
ベランダに咲いた彩とりどりの花
beranda ni sai ta irodori toridori no hana
甘い匂いがこの胸にあふれ出す
amai nioi ga kono mune ni afuredasu
あの人に手紙でも書こうかなぁ？
ano hito ni tegami demo kakou kana?
描いた夢、理想を追い続けたって 多分
egaita yume, risou wo oi tsuzuketatte tabun
ものにできるのはひとにぎりの人だけど
mono ni dekiru no wa hitonigiri no hito da kedo
あと少し頑張ってみようかな
ato sukoshi ganbatte miyou kana
それでもいつか可能性が消える日が来ても
soredemo itsuka kanou sei ga kieru hi ga kitemo
大切な人はいる
taisetsu na hito wa iru
思い出がいっぱい詰まった景色だって また
omoide ga ippai tsumatta keshiki datte mata
破壊されるから 出来るだけ執着しないようにしてる
hakai sa reru kara dekiru dake shuuchaku shinai you ni shiteru
それでも匂いと共に記憶してる
soredemo nioi totomoni kioku shiteru
遺伝子に刻み込まれてく
idenshi ni kizamikomareteku
この街に大切な場所がある
kono machi ni taisetsu na basho ga aru
この街に大切な人がいる
kono machi ni taisetsu na hito ga iru
Kanji lyrics from
Roumaji lyrics from
English translation from
with edits
Credit: http://translationbykako.com
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Robotic skyscrapers are the symbolism of Tokyo.
It’s just another day, and the city is packed full of hardworking citizens who are pushing beyond their limits.
A light turns red at a pedestrian crosswalk.
A man pauses and begins whistling some tune while waiting for the light to turn green.
Although the sound is intermittent and faint, the melody gently eases other pedestrians’ minds.
People in Tokyo have been picturing their dreams, and they are aware that only a handful of them are entitled to those dreams.
While asking themselves one common question; “Whom am I chasing the dream for?”, they all seem to hold the answer dear to their hearts.
And that’s because they all have their beloved ones in this city.
No second chances are granted in Tokyo, in which weaker and obsolete beings are left behind.
Instead, the city gets swelled up with abundant brand-new things and latest trends.
People in Tokyo try not to get attached to their favorite places that are filled with their personal memories, for they are aware that those places get eventually demolished and destroyed.
Even after the places are taken away from the city, they remember the wonderful memories by the scent, deep inside in their genes.
They all have their beloved places in their hearts.
Stand on a pedestrian bridge over a busy bypass road.
I can see some colorful flowers displayed on the small balconies.
The sweet fragrance fills up my heart.
I feel like writing a caring letter to someone.
We have been picturing our dreams, and we’ve realized by now that only a handful of us are entitled to those dreams.
But why don’t we hang on to them just a little bit longer?
Time will eventually come when the possibility of the dreams will be diminished.
But that’s okay, because we still have our beloved ones in this city.
We try not to get attached to our favorite places that are filled with our personal memories, for we are aware that they get eventually demolished and destroyed.
Even after those places are taken away from the city, we still remember the wonderful memories by the scent, deep inside in our genes.
We all have our beloved places in this city.
We all have our beloved ones in this city.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ตึกระฟ้าดั่งหุ่นยนต์ คือสัญลักษณ์แห่งกรุงโตเกียว
มันก็แค่อีกวันหนึ่ง และเมืองนี้ก็เต็มไปด้วยประชากรที่ทำงานอย่างขะมักเขม้น เกินขีดจำกัดของตัวเอง
ไฟเปลี่ยนเป็นสีแดงตรงทางข้าม
ชายคนหนึ่งหยุดลงและเริ่มผิวปาก ขณะที่กำลังรอไฟเขียวอยู่
ถึงแม้เสียงมันจะขาดๆ หายๆ และแผ่วเบา ท่วงทำนองก็ค่อยผ่อนคลายจิตใจของคนอื่นๆ ที่กำลังรอข้าม
ผู้คนในโตเกียวได้วาดฝันของตนเองเอาไว้ และพวกเขาต่างก็รู้ว่า มีคนเพียงหยิบมือเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ในฝันเหล่านั้น
ขณะที่พวกเขากำลังถามคำถามเดียวกัน "เพื่อใครกันที่ฉันกำลังไล่ตามความฝัน?" ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังกุมคำตอบที่มีค่าแก่จิตใจของพวกเขาอยู่
และนั่นก็เพราะว่าพวกเขาต่างก็มีบุคคลอันเป็นที่รักอยู่ในเมืองนี้
ไม่มีโอกาสอีกเป็นครั้งที่สองในโตเกียว ที่ๆ ผู้อ่อนแอและล้าสมัยถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
ตรงกันข้าม เมืองถูกขยายออกด้วยสิ่งใหม่ๆ ล้ำนำสมัยที่มีมาอย่างล้นเหลือ
ผู้คนในโตเกียวพยายามที่จะไม่ยึดติด กับสถานที่โปรดของเขา ที่เต็มไปด้วยความทรงจำส่วนตัวๆ เพราะพวกเขารู้ว่า สถานที่เหล่านั้น ในที่สุดก็จะถูกทุบทำลายไปในที่สุด
แม้หลังจากที่สถานที่เหล่านั้นจะหายไปจากเมือง พวกเขาก็ยังคงจดจำความทรงจำเหล่านั้นได้ จากกลิ่นที่อยู่ลึกข้างในสายเลือด
พวกเขาต่างก็มีสถานที่อันเป็นที่รักอยู่ในใจ
ยืนอยู่บนสะพานลอยเหนือถนนที่วุ่นวาย
ฉันสามารถเห็นดอกไม้สีสดสวยประดับอยู่บนระเบียงน้อยๆ
กลิ่นอันหอมหวานอบอวลอยู่ในใจฉัน
ฉันรู้สึกอยากจะเขียนจดหมายแสดงความห่วงใยถึงใครบางคนดีมั้ยนะ
พวกเราได้วาดฝันของตนเองเอาไว้ และป่านนี้เราต่างก็รู้แล้วว่า มีเราเพียงหยิบมือเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ในฝันเหล่านั้น
แต่ทำไมเราไม่ยึดเหนี่ยวมันเอาไว้นานขึ้นอีกสักนิดล่ะ?
ในที่สุดแล้ว เวลาที่ความเป็นไปได้ของความฝันจะลดน้อยลง ก็จะมาถึง
แต่มันก็ไม่เป็นไร เพราะว่าพวกเราก็ยังมีบุคคลอันเป็นที่รักอยู่ในเมืองนี้
ผู้คนในโตเกียว พยายามที่จะไม่ยึดติดกับสถานที่โปรดของเขา ที่เต็มไปด้วยความทรงจำส่วนตัวๆ เพราะพวกเขารู้ว่า สถานที่เหล่านั้น ในที่สุดก็จะถูกทุบทำลายไปในที่สุด
แม้หลังจากที่สถานที่เหล่านั้นจะหายไปจากเมือง พวกเขาก็ยังคงจดจำความทรงจำเหล่านั้นได้ จากกลิ่นที่อยู่ลึกข้างในสายเลือด
พวกเราต่างก็มีสถานที่อันเป็นที่รักอยู่ในเมืองนี้
พวกเราต่างก็มีบุคคลอันเป็นที่รักอยู่ในเมืองนี้
No comments:
Post a Comment