Title: Sunrise
Artist: Mr.Children
Album: HOME
フェ一ドアウトしてゆく優しいメロディ一
Feedo auto shite yuku yasashii merodii
スピ一カ一に耳を澄まして
Supiikaa ni mimi wo sumashite
乾いた部屋に餘韻がこだました
Kawaita heya ni yoin ga kodamashita
目の前の扉 開けない僕を
Me no mae no doa akenai boku wo
せかし續けていた時間が
Sekashitsuzukete ita jikan ga
その間だけ靜かに止まった
Sono aida dake shizuka ni tomatta
公園の方から笑い聲
Koen no hou kara waraigoe
最後に笑った日
Saigo ni waratta hi
思い出そうとしてやめて...
Omoidasou to shite yamete...
思い切り息を吸い迂んで
Omoikiri iki wo suikonde
この想いを空に放ちたい
Kono omoi wo sora ni hanachitai
自分の世界に閉じこもった
Jibun no sekai ni tojikomotta
冱えない氣分から拔け出して
Saenai kibun kara nuke dashite
どんなときだってサンライズ
Donna toki datte sanraizu
この胸に輝かせていたいんだ
Kono mune ni kagayakasete itain da
大きなもの 搖るぎないもの
Ookina mono yuruginai mono
そう疑いもしないで過ごした
Sou utagai mo shinaide sugoshita
家族の愛にいつも守られて
Kazoku no ai ni itsumo mamorarete
どうしてこんな 不確かなものを
Doushite konna futashika na mono wo
無邪氣に信じていれたんだ?
Mujaki ni shinjite iretan da ?
どうしてこんな 不安定なものを...
Doushite konna futantei na mono wo...
少年の日々を回想うとき
Shounen no hibi wo omou toki
不思議なほど幸福な氣持ちが僕を包む
Fushigi na hodo koufuku na kimochi ga boku wo tsutsumu
思い切り兩手を伸ばして
Omoikiri ryoute wo nobashite
あの優しい空氣に觸りたい
Ano yasashii kuuki ni sawaritai
僕を金縛りになる
Boku wo kanashibari ni suru
すべての迷いを引き千切って
Subete no mayoi wo hikichigitte
まだ分かりたくはない
Mada wakaritaku wa nai
どうせいつか思い知らされるんだ
Douse itsuka omoishirasererun da
Sunrise brightens up
誰かを愛したり 抱き合ったり
Dareka wo ai shitari dakiattari
繰り返すいのちに少し今も胸が躍る
Kurikaesu inochi ni sukoshi ima mo mune ga odoru
思い切り息を吸い迂んで
Omoikiri iki wo suikonde
この想いを空に放ちたい
Kono omoi wo sora ni hanachitai
自分の世界に閉じこもった
Jibun no sekai ni tojikomotta
冱えない氣分から拔け出して
Saenai kibun kara nuke dashite
何度沈んだってサンライズ
Nando shizundatte sanraizu
この胸に輝かせていたいんだ
Kono mune ni kagayakasete itain da
Kanji lyrics from
Roumaji lyrics from
English translation from
with edits
------------------------------------------------------------
The gentle melody faded out
I strained my ears towards the speakers
As it echoed through the dry room
I can't open the door before my eyes
And time keeps rushing me
But for that moment only, it quietly stopped
I hear laughter from the park
I try to remember
The last time I laughed, and then quit...
I take a deep breath
I want to release these feelings into the sky
I escape from the drab feeling
Of being locked in my own world
No matter when, I always
Want the sunrise to shine in my heart
Something big, something solid
All that time I never doubted
Always protected by the love of my family
Why was I able to believe so innocently
In such an uncertain thing?
In such an unstable thing...?
When I look back at my boyhood days
It's strange what a sense of happiness enfolds me
I reach out both arms as wide as I can
I want to touch that gentle air
I tear away all the doubts
That bind me
I don't want to know yet
Someday I'll find out anyway
Sunrise brightens up
Loving someone, making love
Even now my heart leaps a little at the repetition of life
I take a deep breath
I want to release these feelings into the sky
I escape from the drab feeling
Of being locked in my own world
No matter how many times it sinks
I want the sunrise to shine in my heart
------------------------------------------------------------
เสียงดนตรรีเบาๆ ค่อยๆ เลือนหายไปอย่างช้าๆ
ฉันเงี่ยหูฟังไปทางลำโพง
ขณะที่มันสะท้อนก้องออกไปในห้องที่เงียบๆ
ฉันไม่สามารถเปิดประตูที่อยู่ต่อหน้าต่อตาฉัน
และเวลาก็เอาแต่เร่งเร้าฉัน
แต่ เพียงแค่ชั่วขณะนั้นเท่านั้น มันก็หยุดลงอย่างเงียบๆ
ฉันได้ยินเสียงหัวเราะจากสวนสาธารณะ
ฉันพยายามที่จะนึกให้ออก
ครั้งสุดท้ายที่ฉันหัวเราะออกมา แล้วก็ล้มเลิก...
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ
ฉันอยากจะปลดปล่อยอารมณ์ความรู้สึกเหล่านี้ไปสู่ท้องฟ้า
ฉันหนีจากความรู้สึกที่หม่นหมอง
ของการถูกกักขังอยู่ในโลกของฉันเอง
ไม่ว่าเมื่อใด ฉันก็
อยากให้แสงอรุณ สาดส่องลงมาในใจของฉัน เสมอ
อะไรบางอย่างที่มันใหญ่ อะไรที่แน่นๆ
ตลอดมา ฉันไม่เคยที่จะคลางแคลงใจเลย
ถูกปกป้องโดยความรักของครอบครัวเสมอมา
ทำไมฉันถึงได้เชื่อมั่นอย่างไร้เดียงสาเช่นนั้น
กับสิ่งที่ไม่แน่นอนเช่นนั้น?
กับสิ่งที่ไม่เสถียรขนาดนั้น...?
เวลาที่ฉันมองกลับไปยังเมื่อคราที่ฉันยังเด็ก
มันแปลกนักที่ความรู้สึกสุขใจมันโอบกอดฉันเอาไว้
ฉันอ้าแขนทั้งสองออกไป กว้างเท่าที่ฉันจะทำได้
ฉันอยากจะสัมผัสอากาศที่อ่อนโยนนั่น
ฉันฉีกความคลางแคลงใจทั้งหมด
ที่บดบังสายตาฉันออกไป
ฉันยังไม่อยากรู้
แล้วสักวันฉันก็จะรู้เองแหละ
แสงอรุณทำให้สดใสสว่างไสวขึ้นมา
การได้รักใครสักคน การได้กอดรัดใครสักคน
แม้แต่ในขณะนี้ ใจของฉันก็กระโดดขึ้นมานิดๆ กับชีวิตที่จะหมุนวนกลับมาซ้ำอีกครั้ง
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ
ฉันอยากจะปลดปล่อยอารมณ์ความรู้สึกเหล่านี้ไปสู่ท้องฟ้า
ฉันหนีจากความรู้สึกที่หม่นหมอง
ของการถูกกักขังอยู่ในโลกของฉันเอง
ไม่ว่ามันจะจมดิ่งลงสักกี่ครั้ง
ฉันก็อยากให้แสงอรุณ สาดส่องลงมาในใจของฉัน
No comments:
Post a Comment