Title: 流星 Ryuusei
Artist: コブクロ KOBUKURO
Album: One Song From Two Hearts
-----------------------------------------------------
The white, transparent moon was reflected onto the mid-winter seashore
It was a mysterious night that we saw the jellyfish
No matter how many times we are torn away or apart from each other,
the way we are still connected
enveloping us, the universe beneath our eyelids
In the middle of the stardust, studded with two hearts
The feelings of running away from the darkness of love will become a
shooting star, flowing
Disappearing before reaching you
I believe that we are in the same constellation
Even if there are people prettier than you
Even if there are people nicer than you
They can't be you, nobody can be
The piercing pain of having embraced an illusion that can't be grasped
is like a gravitational pull that pulls us together
You have yet to close yourself off completely,
so much hesitation
I could put out the passion inside of me
that's why there's no reason to be afraid anymore
I want to entrust it to you
Recognizing your lies allowed me to open my small eyes, however
I still can't recognize your honesty...
In the middle of the stardust, studded with two hearts
The feelings of running away from the darkness of love will become a
shooting star, flowing
Disappearing before reaching you
I'll continue to believe that we are in the same constellation
----------------------------------------------------------------------------
จันทร์สีขาวใสสะท้อนลงบนหาดทรายกลางฤดูหนาว
มันเป็นคืนอันลึกลับที่เราเห็นแมงกระพรุน
ไม่ว่าจะสักกี่ครั้งที่เราแยกจากกัน
วิถีทางที่เรายังคงเชื่อมถึงกัน
ปกคลุมเรา จักรวาลภายใต้เปลือกตาของเรา
ท่ามกลางผงฝุ่นของดวงดาว ประดับไปด้วยดวงใจสองดวง
ความรู้สึกของการวิ่งหนีความมืดมิดแห่งรักจะกลายเป็น
ดาวตก ร่วงลงไป
หายไปก่อนที่จะถึงเธอ
ฉันเชื่อว่าเราต่างก็อยู่ในหมู่ดาวเดียวกัน
ถึงแม้จะมีผู้คนที่สวยกว่าเธอ
ถึงแม้จะมีผู้คนที่ดีกว่าเธอ
พวกเค้าไม่ใช่เธอ ไม่มีใครเป็นได้
ความเจ็บปวดที่เสียดแทงของการโอบรับภาพลวงตาที่ไม่สามารถจับต้องได้
เป็นดั่งแรงดึงดูดที่ดึงเราเข้าหากัน
เธอก็ยังไม่ได้ปิดตัวเองไปทั้งหมด
ช่างลังเลอย่างมาก
ฉันก็สามารถปลดปล่อยความรักข้างในฉันออกมา
นั่นคือทำไมถึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัวอะไรอีก
ฉันอยากจะมอบมันไว้ให้กับเธอ
การที่สามารถจำแนกคำเท็จของเธอทำให้ฉันตาสว่าง แต่
ฉันก็ยังไม่สามารถจำแนกคำจริงของเธอ...
ท่ามกลางผงฝุ่นของดวงดาว ประดับไปด้วยดวงใจสองดวง
ความรู้สึกของการวิ่งหนีความมืดมิดแห่งรักจะกลายเป็น
ดาวตก ร่วงลงไป
หายไปก่อนที่จะถึงเธอ
ฉันจะยังคงเชื่อต่อไปว่าเราต่างก็อยู่ในหมู่ดาวเดียวกัน
No comments:
Post a Comment