Title: Fast Life
Artist: 秦基博 Motohiro Hata
Album: 青の光景 Ao no Koukei
もう 何を 俺は こんなに生き急いでんのかと 見つめてる 誘蛾灯
Mou nani wo ore wa konna ni ikiisoide'n no ka to mitsumeteru yuugatou
ファストフード ファストファッション 無料動画の末 深夜の徘徊
FASUTOFUUDO FASUTOFASSHON muryou douga no sue shin'ya no haikai
さながら それは 砂漠にオアシス 最寄りのコンビニの前で
Sanagara sore wa sabaku ni OASHISU moyori no KONBINI no mae de
雑誌の見出しに躍るは 「おしゃれなスロウライフ」
Zasshi no midashi ni odoru wa "Oshare na SUROO RAIFU"
車止めの上 置かれたコーヒー缶へ 落とされた吸い殻
Kurumadome no ue okareta KOOHIIkan e otosareta suigara
目の前の道路 通り過ぎるは OLらしき市民ランナー
Me no mae no douro toorisugiru wa OLrashiki shimin RANNAA
その背中 健康的な汗を 不健全な横目で見送り
Sono senaka kenkouteki na ase wo fukenzen na yokome de miokuri
シャカシャカ 漏れる音楽に 舌打ち
SHAKASHAKA moreru ongaku ni shitauchi
だんだん消えたくなってく だんだん見えなくなってく
Dandan kietaku natteku dandan mienaku natteku
だんだん冷たくなってく 逃げ出したいの？ もう今さら 逃れられない
Dandan tsumetaku natteku nigedashitai no? Mou imasara nogarerarenai
ビニール袋 片手に 部屋に帰るやいなや 画面をスクロール
BINIIRUbukuro katte ni heya ni kaeru ya ina ya gamen wo SUKUROORU
矢継ぎ早に表示される “みんなの声”と すぐまた つながり合い
Yatsugibaya ni hyouji sareru "Minna no Koe" to sugu mata tsunagariai
でも 刹那 暗くなったディスプレイに 映り込んだ顔が 孤独で
Demo setsuna kuraku natta DISUPUREI ni utsurikonda kao ga kodoku de
虚しさを カロリーオフビールで 飲み干し
Munashisa wo KARORII OFU BIIRU de nomihoshi
だんだん嫌いになってく だんだん言えなくなってく
Dandan kirai ni natteku dandan ienaku natteku
だんだん惨めになってく どうなりたいの？ もうライフは 残されちゃいない
Dandan mijime ni natteku dou naritai no? Mou RAIFU wa nokosarecha inai
だんだん今日が終わってく だんだん昨日になってく
Dandan kyou ga owatteku dandan kinou ni natteku
おんなじ明日が待ってる で どうしたいの？ もう夜明けだ
Onnaji ashita ga matteru de dou shitai no? Mou yoake da
だんだん消えたくなってく だんだん見えなくなってく
Dandan kietaku natteku dandan mienaku natteku
だんだん冷たくなってく 逃げ出したいの？ もう今さら 逃れられない
Dandan tsumetaku natteku nigedashitai no? Mou imasara nogarerarenai
Kanji lyrics & Roumaji lyrics & English translation from
with edits
-------------------
I'm gazing at the light trap wondering just what I'm living this fast for
Fast food, fast fashion, the end of free videos, late night loitering
It's just like an oasis in a desert: In front of a nearby convenience store
Jumping on the headline of a magazine "Stylish Slow Life"
Cigarette butts dropped in a coffee can left on a bumper
On the road right before me, an office lady-like citizen runner passes by
And I see off that back and that healthy sweat with a morbid sidelong glance
Rattle-rattle, I click my tongue at the music leaking out
Little by little I'm wanting to disappear. Little by little I'm unable to see things
Little by little I'm growing cold. Do you want to escape? You can't escape now anymore
A plastic bag in one hand, the moment I come home, I scroll on my computer screen
"Everyone's voice" displayed in rapid succession, we connect again right away
But the face reflected in the display that goes dark in an instant is so lonely
and drinks up the emptiness with low calorie beer
Little by little I'm starting to hate it. Little by little I'm unable to say it
Little by little I'm feeling miserable. What do you want to do? No life's been left behind anymore
Little by little today's ending. Little by little it's becoming yesterday
The same tomorrow's waiting. So, what do you want to do? It's already dawn
Little by little I'm wanting to disappear. Little by little I'm unable to see things
Little by little I'm growing cold. Do you want to escape? You can't escape now anymore
-------------------
ฉันกำลังเหม่อมองแสงของกับดักที่เอาไว้ล่อแมลง กำลังขบคิดอยู่ว่าฉันดำเนินชีวิตไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้เพื่ออะไรกันแน่
อาหารจานด่วน แฟชั่นที่มาเร็วไปเร็ว จุดจบของวีดีโอที่ไม่ต้องจ่ายเงิน ยืนเตร็ดเตร่อยู่ยามค่ำคืน
มันเหมือนดั่งโอเอซิสในทะเลทราย ข้างหน้าร้านสะดวกซื้อใกล้ ๆ
สะดุดกับพาดหัวของนิตยสาร "สโลไลฟ์อย่างทันสมัย"
ก้นบุหรี่ทิ้งเอาไว้ในกระป๋องกาแฟที่ทิ้งไว้อยู่บนกันชน
บนถนนข้างหน้าฉัน พลเมืองที่ดูเหมือนจะเป็นสาวออฟฟิต วิ่งผ่านฉันไป
และจากแผ่นหลังนั่น ฉันก็เห็นหยาดเหงื่อแห่งสุขภาพที่ดี ด้วยการเหล่มองไปอย่างน่ารังเกียจ
กริ๊ก ๆ ฉันกระดกลิ้นไปกับเสียงเพลงที่ดังลอดออกมา
ทีละเล็กละน้อย ฉันเริ่มอยากจะหายตัวไป ทีละเล็กละน้อย ฉันไม่เข้าใจเรื่องต่าง ๆ
ทีละเล็กละน้อย ฉันเริ่มหนาว เธออยากจะหนีไปให้พ้นมั้ย? เธอหนีไปไหนไม่ได้แล้วล่ะในตอนนี้
ถุงพลาสติกในมือนึง ทันทีที่ฉันกลับมาบ้าน ฉันเลื่อนหน้าจอคอมพิวเตอร์ฉัน
"เสียงของทุก ๆ คน" แสดงออกมาอย่างรัว ๆ ฉันเชื่อมต่อกันอีกในทันที
แต่ใบหน้าที่สะท้อนอยู่บนหน้าจอที่มืดดับไปในทันทีนั้น ช่างเหงายิ่งนัก
และซดความว่างเปล่านั้นลงไปด้วยเบียร์แคลอรี่ต่ำ
ทีละเล็กละน้อย ฉันเริ่มที่จะเกลียดมัน ทีละเล็กละน้อย ฉันเริ่มไม่อาจพูดมันออกมา
ทีละเล็กละน้อย ฉันรู้สึกแย่ เธออยากจะทำอะไรล่ะ? ไม่มีชีวิตเหลืออยู่อีกแล้ว
ทีละเล็กละน้อย วันนี้กำลังจบลง ทีละเล็กละน้อย มันกำลังกลายเป็นวันวาน
วันพรุ่งเดิม ๆ กำลังรอยอู่ แล้ว เธออยากจะทำอะไรล่ะ? อรุณรุ่งแล้วนะ
ทีละเล็กละน้อย ฉันเริ่มอยากจะหายตัวไป ทีละเล็กละน้อย ฉันไม่เข้าใจเรื่องต่าง ๆ
ทีละเล็กละน้อย ฉันเริ่มหนาว เธออยากจะหนีไปให้พ้นมั้ย? เธอหนีไปไหนไม่ได้แล้วล่ะในตอนนี้
No comments:
Post a Comment