Title: 秋がくれた切符 Aki ga Kureta Kippu
Artist: Mr.Children
Album: 重力と呼吸 Juuryoku to Kokyuu
風の匂いもいつしか 秋のものになってた
kaze no nioi mo itsushika aki no mono ni natteta
カーディガン着た君の 背中見てそう思う
kaadigan kita kimi no senaka mite sou omou
公園の緑は その葉落としはじめて
kouen no midori wa sono ha otoshi hajimete
カバンの中に一枚そっと着地した
kaban no naka ni ichimai sotto chakuchi shita
神様が僕らにくれた
kamisama ga bokura ni kureta
何かの切符みたいだ
nanika no kippu mitai da
でも どこへ行けというんだろう
demo doko e yuke to iun darou
この葉眺めて思う
kono ha nagamete omou
茜色の夕日は 綺麗で切なくて
akaneiro no yuuhi wa kirei de setsunakute
このまま時間が止まればいいのにな
kono mama jikan ga tomareba ii no ni na
神様が僕らにくれた
kamisama ga bokura ni kureta
何かの切符みたいだ
nanika no kippu mitai da
でも なんの褒美なんだろう
demo nan no houbi nan darou
今日も喧嘩したのに
kyou mo kenka shita no ni
神様が僕らにくれた
kamisama ga bokura ni kureta
何かの切符みたいだ
nanika no kippu mitai da
君はまだ気付いてないんだな
kimi wa mada kizuitenain da na
その贈り物に
sono okurimono ni
風の匂いもいつしか 秋のものになってた
kaze no nioi mo itsushika aki no mono ni natteta
寒そうにしてる君に 駆け寄り手を繋ぐ
samusou ni shiteru kimi ni kakeyori te wo tsunagu
Kanji lyrics & Roumaji lyrics & English translation from
with edits
-----------------------------------------------------------------------------------
Eventually, even the smell of the wind had become a thing of autumn.
It occurred to me when I noticed you wearing your cardigan from behind.
The green of the park began to lose its foliage
As one of its leaves landed in my briefcase.
It’s like a ticket
Given to us by God.
“But where on Earth are we supposed to go?”
I think, gazing at the leaf.
The deep red of the sunset is beautiful, yet heartbreaking.
It would be so nice if time could just stop in this moment.
It’s like a ticket
Given to us by God.
But what could it possibly be a reward for
When we had a fight today?
It’s like a ticket
Given to us by God.
You still haven’t noticed
The gift we’ve been given.
Eventually, even the smell of the wind had become a thing of autumn.
Noticing you were cold, I ran up next to you and held your hand.
----------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดแล้ว เมื่อถึงเวลา แม้แต่กลิ่นอายแห่งสายลม ก็ยังกลายมาเป็นของฤดูใบไม้ร่วง
ฉันมานึกขึ้นได้ก็เมื่อฉันสังเกตเห็นเธอที่กำลังสวมเสื้อสเวตเตอร์ไหมพรมจากข้างหลัง
ใบเขียว ๆ ของสวนสาธารณะเริ่มที่จะร่วงลงไป
ขณะที่หนึ่งในใบเหล่านั้น ร่วงลงมาบนกระเป๋าทำงานของฉัน
มันเหมือนดั่งตั๋วใบหนึ่ง
ที่มอบให้กับเราโดยพระเจ้า
“แต่เราสมควรไปที่ไหนกันล่ะ?”
ฉันคิด ๆ ขณะที่จ้องมองใบไม้นั่น
สีแดงเข้มของอาทิตย์ตกดินมันงดงาม แต่ก็ทำให้ปวดร้าวใจ
มันจะดีไม่น้อยเลย ถ้าเวลามันจะหยุดอยู่ในช่วงเวลานี้
มันเหมือนดั่งตั๋วใบหนึ่ง
ที่มอบให้กับเราโดยพระเจ้า
แต่มันเป็นรางวัลให้กับอะไรล่ะ
ในเมื่อเราทะเลาะกันในวันนี้?
มันเหมือนดั่งตั๋วใบหนึ่ง
ที่มอบให้กับเราโดยพระเจ้า
เธอก็ยังคงไม่สังเกตเห็น
ของขวัญที่เราได้รับมา
ในที่สุดแล้ว เมื่อถึงเวลา แม้แต่กลิ่นอายแห่งสายลม ก็ยังกลายมาเป็นของฤดูใบไม้ร่วง
สังเกตเห็นว่าเธอกำลังหนาวอยู่ ฉันวิ่งไปข้าง ๆ เธอ แล้วก็กุมมือเธอเอาไว้
No comments:
Post a Comment