Title: 現実は戦場 Genjitsu wa Senjou
Artist: ケツメイシ Ketsumeishi
Album: ケツノポリス7 Ketsunopolis 7
僕らは戦っているんだ
Bokura wa tatakatteirun da
バカでも 弱くても
Baka de mo yowakute mo
僕らは分かっているんだ
Bokura wa wakatteirun da
そこから始まる 喜びの日々を
Soko kara hajimaru yorokobi no hibi wo
大人への階段 登り方も分からずに
Otona e no kaidan noborikata mo wakarazu ni
折り紙のナイフと言葉で柵を張り
Origami no naifu to kotoba de saku wo hari
何が大切なのかも
Nani ga taisetsu na no ka mo
誰がお手本なのかも
Dare ga otehon na no ka mo
今が正解なのかも
Ima ga seikai na no ka mo
分からずに今日も
Wakarazu ni kyou mo
人溢れ返す交差点
Hito afurekaesu kousaten
皆急ぎ足 何がそうさせる?
Minna isogiashi nani ga sou saseru?
すれ違う人 行き交う人々
Surechigau hito ikikau hitobito
もう会うことは無いさ 一人も
Mou au koto wa nai sa hitori mo
ただ言える事は「皆 戦ってる」
Tada ieru koto wa "minna tatakatteiru"
それぞれの舞台と関わってる
Sorezore no butai to kakawatteiru
何が大切? 何が正しい?
Nani ga taisetsu? Nani ga tadashii?
目指す所も分からぬままに
Mezasu tokoro mo wakaranu mama ni
皆 大した武器も保証も無い
Minna taishita buki mo hoshou mo nai
でも進む以外はどうしようもない
Demo susumu igai wa dou shiyou mo nai
ただひたすら毎日戦って行けば
Tada hitasura mainichi tatakatte yukeba
有り得ない 弱いままなんて
Arienai yowai mama nante
掲げろ旗を 咲かせろ花を
Kakagero hata wo sakasero hana wo
見せるのさ 僕らはありのままを
Miseru no sa bokura wa ari no mama wo
このアスファルト 進もうか 敢えて
Kono asufaruto susumou ka aete
その両目開けて 少しずつ前へ
Sono ryoume akete sukoshi-zutsu mae e
アスファルトの上 毎日戦って
Asufaruto no ue mainichi tatakatte
僕らはまた強くなってゆく
Bokura wa mata tsuyoku natte yuku
這いつくばって 歯を食いしばって
Haitsukubatte ha wo kuishibatte
少しずつでも前へ
Sukoshi-zutsu de mo mae e
アスファルトの上 旗を掲げて
Asufaruto no ue hata wo kakagete
僕たちの弱さを知ってゆく
Boku-tachi no yowasa wo shitte yuku
人にはじかれ 人に救われ
Hito ni hajikare hito ni sukuware
一歩ずつでも前へ
Ippo-zutsu de mo mae e
人生は戦場 まさに戦い
Jinsei wa senjou masa ni tatakai
勝利の鐘は未だ鳴らない
Shouri no kane wa imada naranai
先は見えない 行かねば変わらない
Saki wa mienai ikaneba kawaranai
折れたナイフでも決して離さない
Oreta naifu de mo kesshite hanasanai
志掲げ 自ら戦え
Kokorozashi kakage mizukara tatakae
閉ざした扉も 何度でも叩け
Tozashita tobira mo nando de mo tatake
諦めたら最後
Akirametara saigo
負けても再度 立ち上がり前を
Makete mo saido tachiagari mae wo
痛みも受けた傷も糧に
Itami mo uketa kizu mo kate ni
弱さを武器に 強さも盾に
Yowasa wo buki ni tsuyosa mo tate ni
もがいて もがいて 壊して 逃しても立て
Mogaite mogaite kowashite nogashite mo tate
アスファルトの上 この足で
Asufaruto no ue kono ashi de
現実に理想が希望が溺れても
Genjitsu ni risou ga kibou ga oborete mo
灯す 僕らの明日の灯を
Tomosu bokura no asu no hi wo
まだ弱くとも この思いぶつける
Mada yowakutomo kono omoi butsukeru
今はただ走り続ける
Ima wa tada hashiritsuzukeru
アスファルトの上 毎日戦って
Asufaruto no ue mainichi tatakatte
僕らはまた強くなってゆく
Bokura wa mata tsuyoku natte yuku
這いつくばって 歯を食いしばって
Haitsukubatte ha wo kuishibatte
少しずつでも前へ
Sukoshi-zutsu de mo mae e
アスファルトの上 旗を掲げて
Asufaruto no ue hata wo kakagete
僕たちの弱さを知ってゆく
Boku-tachi no yowasa wo shitte yuku
人にはじかれ 人に救われ
Hito ni hajikare hito ni sukuware
一歩ずつでも前へ
Ippo-zutsu de mo mae e
見えない明日へ がむしゃらに剣を振って
Mienai ashita e gamushara ni ken wo futte
残されたものが現実や未来だと思う事じゃだめですか?
Nokosareta mono ga genjitsu ya mirai da to omou koto ja dame desu ka?
ねぇ?
Nee?
僕らは戦っているんだ
Bokura wa tatakatteirun da
バカでも 弱くても
Baka de mo yowakute mo
僕らは分かっているんだ
Bokura wa wakatteirun da
そこから始まる 喜びの日々を
Soko kara hajimaru yorokobi no hibi wo
Kanji lyrics from
Roumaji lyrics and English translation from
with edits
-----------------------------------------------------
We're all fighting
Even if we're stupid, even if we're weak
We all know
That's where our days of happiness will start
We don't even know how to climb the stairs to adulthood
Putting up fences with words and an origami knife
What's really important?
Whose example should we follow?
Is this even the right moment?
We still don't know today
The intersection is full of people
Everyone is in such a hurry; what makes them that way?
People passing each other by, coming and going
I'll never see any of them again
All I can say now is that "everyone is fighting"
They're all involved in their own battles
What is important? What is right?
Nobody knows where they're aiming for
They have no real weapons or guarantees
But they have no choice but to move forward
If we just keep on fighting every day
There's no way we'll stay weak forever
Raise your flag, let the flowers bloom
We're gonna show you who we really are
Let's dare to keep moving over this asphalt
Open your eyes and move forward little by little
By fighting every day on this asphalt
We'll keep growing stronger
Crawling on our hands and knees, gritting our teeth
Even if it's a little at a time, we'll keep moving forward
As we raise our flag on this asphalt
We'll learn just how weak we are
Turned away by people, helped by people
Even if it's one step at a time, we'll keep moving forward
Life is a battlefield, definitely a battle
The bell of victory isn't ringing yet
I can't see what's ahead, nothing will change unless I go there
Even if all I have is a broken knife, I won't let it go
Let your will show and jump into the fight yourself
Even if the door is closed, keep pounding on it
If you give up, it's all over
If you lose, you can get up and move forward again
Take sustenance from the pain and injuries you receive
Make weakness your weapon and strength your shield
Keep struggling, keep struggling, break it down, and even if it gets away, stand up
On this asphalt again, on your own legs
Even if ideals and hopes are drowned by reality
We're gonna light the flame of our tomorrow
Even if we're still weak, we'll attack with these feelings
And for now, we'll just keep running
By fighting every day on this asphalt
We'll keep growing stronger
Crawling on our hands and knees, gritting our teeth
Even if it's a little at a time, we'll keep moving forward
As we raise our flag on this asphalt
We'll learn just how weak we are
Turned away by people, helped by people
Even if it's one step at a time, we'll keep moving forward
Recklessly waving our swords at a tomorrow we can't see
Is it a bad thing to believe the things left behind are our reality and our future?
Is it?
We're all fighting
Even if we're stupid, even if we're weak
We all know
That's where our days of happiness will start
----------------------------------------------------
พวกเราต่างก็กำลังสู้
แม้หากว่าเราโง่ แม้หากว่าเราอ่อนแอ
เราทั้งหมดต่างก็รู้
ว่านั่นคือจุดที่วันแห่งความสุขของเราจะเริ่มต้นขึ้น
เราไม่รู้แม้กระทั่งจะปีนบันไดสู่ความเป็นผู้ใหญ่อย่างไร
กั้นคอกขึ้นมาด้วยคำพูดและมีดกระดาษพับ
อะไรกันที่สำคัญจริง ๆ ?
ตัวอย่างของใครที่เราควรทำตาม?
เวลานี้ใช่เวลาที่ถูกรึเปล่า?
เราต่างก็ยังไม่รู้คำตอบในทุกวันนี้
ทางแยกเต็มไปด้วยผู้คน
ทุก ๆ คนต่างก็เร่งรีบ อะไรกันทำให้พวกเขาเป็นเช่นนั้น?
ผู้คนผ่านกันไป ทั้งขามาและขาไป
ฉันจะไม่มีวันพบพวกเขาเหล่านั้นอีกเลย
ตอนนี้ฉันพูดได้เพียงว่า "ทุกๆคนกำลังต่อสู้อยู่"
พวกเขาต่างก็พัวพันอยู่กับการสู้รบของตนเอง
อะไรคือสิ่งที่สำคัญ? อะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง?
ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขากำลังตั้งเป้าไปที่ไหน
พวกเขาไม่มีอาวุธจริง ๆ หรืออะไรมาประกัน
แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากมุ่งหน้าต่อไป
หากว่าเรายังคงสู้ต่อไปอยู่ทุก ๆ วัน
ไม่มีทางที่เราจะอ่อนแออยู่ตลอดไป
ชูธงของเธอขึ้น มาทำให้ดอกไม้เบ่งบานออก
พวกเราจะแสดงให้เธอเห็นว่าแท้จริงแล้วเราเป็นอย่างไร
มากล้าที่จะไปต่อไปบนยางมะตอยนี้
เปิดตาเธอออกแล้วมุ่งไปข้างหน้าทีละเล็กละน้อย
ด้วยการต่อสู้ทุก ๆ วันบนยางมะตอยนี้
พวกเราจะแข็งแรงขึ้นแข็งแรงขึ้นต่อไป
คลานไปบนมือและเข่าของเรา ขบฟันของเรา
ถึงแม้มันจะทีละเล็กละน้อย เราก็จะมุ่งหน้าต่อไป
ขณะที่พวกเราชูธงของเราบนยางมะตอยนี้
พวกเราจะเรียนรู้ว่าเราอ่อนแอเพียงใด
มีทั้งที่ถูกคนเบือนหน้าหนี และถูกช่วยโดยผู้คน
ถึงแม้มันจะทีละเล็กละน้อย เราก็จะมุ่งหน้าต่อไป
ชีวิตเป็นสนามรบ มีการสู้รบอย่างแน่นอน
ระฆังแห่งชัยชนะยังไม่ดังขึ้น
ฉันมองไม่เห็นว่าอะไรอยู่ข้างหน้า ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลงไปนอกเสียว่าฉันไปที่นั่น
ถึงหากแม้ว่าฉันมีเพียงมีดหักๆ ฉันก็จะไม่ทิ้งมันไป
จงแสดงเจตุจำนงค์ของเธอให้เห็นแล้วโดยเข้าไปสู้ด้วยตนเอง
ถ้าประตูมันปิดอยู่ ก็จงกระหน่ำทุบมันต่อไป
ถ้าเธอยอมแพ้ มันก็จบลง
ถ้าเธอแพ้ เธอก็ลุกขึ้นแล้วมุ่งต่อไปข้างหน้าอีกได้
จงยังชีพด้วยความเจ็บปวดและบาดแผลที่เธอได้รับ
ทำความอ่อนแอให้เป็นอาวุธของเธอ และความแข็งแกร่งให้เป็นโล่ของเธอ
จงดิ้นรนต่อไป ดิ้นรนต่อไป ทำลายมันลง และถึงแม้หากว่ามันหนีไปได้ จงยืนขึ้น
บนยางมะตอยนี้อีกครั้ง บนลำแข้งของเธอเอง
ถึงแม้อุดมคติและความหวังต่าง ๆ ถูกกลบไปด้วยความเป็นจริง
พวกเราจะจุดให้สว่างเปลวไฟแห่งอนาคตของเรา
ถึงแม้พวกเราจะยังอ่อนแอ เราจะโจมตีด้วยความรู้สึกเหล่านี้
และในช่วงนี้ เราก็จะแค่วิ่งต่อไป
ด้วยการต่อสู้ทุก ๆ วันบนยางมะตอยนี้
พวกเราจะแข็งแรงขึ้นแข็งแรงขึ้นต่อไป
คลานไปบนมือและเข่าของเรา ขบฟันของเรา
ถึงแม้มันจะทีละเล็กละน้อย เราก็จะมุ่งหน้าต่อไป
ขณะที่พวกเราชูธงของเราบนยางมะตอยนี้
พวกเราจะเรียนรู้ว่าเราอ่อนแอเพียงใด
มีทั้งที่ถูกคนเบือนหน้าหนี และถูกช่วยโดยผู้คน
ถึงแม้มันจะทีละเล็กละน้อย เราก็จะมุ่งหน้าต่อไป
สะบัดดาบของพวกเราอย่างไม่ยั้งคิดใส่อนาคตที่เรามองไม่เห็น
มันเป็นสิ่งที่แย่หรือ ที่จะเชื่อว่าสิ่งต่าง ๆ ที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง คือความเป็นจริงของเราและอนาคตของเรา?
จริงเหรอ?
พวกเราต่างก็กำลังสู้
แม้หากว่าเราโง่ แม้หากว่าเราอ่อนแอ
เราทั้งหมดต่างก็รู้
ว่านั่นคือจุดที่วันแห่งความสุขของเราจะเริ่มต้นขึ้น
No comments:
Post a Comment