Title: アルタイル Altair
Artist: 秦 基博 meets 坂道のアポロン Motohiro Hata meets Sakamichi no Apollon
あの坂道で君を待っていた
Ano sakamichi de kimi wo matteita
放課後の約束に 遠く 滲む サヨナラ
Houkago no yakusoku ni tooku nijimu sayonara
振り向く影 名前を呼ぶ声がして
Furimuku kage namae wo yobugoe ga shite
夏の終わりに気付きもしないで 僕は君だけ見つめた
Natsu no owari ni kizuki mo shinai de boku wa kimi dake mitsumeta
弱くて いびつで すぐに壊れそうな あの頃の僕にね
Yowakute ibitsu de sugu ni kowaresou na ano koro no boku ni ne
小さな翼を君がくれたんだ
Chiisana tsubasa wo kimi ga kuretanda
夕闇 傾いだ空に かすかな光 探している
Yuuyami kashiida sora ni kasuka na hikari sagashite iru
君が好きだと 好きだと 言えたなら
Kimi ga suki dato suki dato ieta nara
教科書の隅に書いた手紙は
Kyoukasho no sumi ni kaita tegami wa
いつまでも 届かずに あの日のまま
Itsumademo todokazu ni ano hi no mama
心では まだ 君を待っていた
Kokoro de wa mada kimi wo matteita
せわしなく過ぎていく日々の どこかで きっと
Sewashinaku sugite yuku hibi no dokoka de kitto
変わったのは 僕の方なのかな
Kawatta no wa boku no hou na no kana
映る全てが 他人の顔して 白々しく沈んだ
Utsuru subete ga tanin no kao shite shirajirashiku shizunda
「狡さも繕いさえも仕方ないさ」 つぶやいた言葉は
"Zurusa mo tsukuroi sae mo shikatanai sa" tsubuyaita kotoba wa
行き場を失くして ふっと 溶けて消えた
Yukiba wo nakushite futto tokete kieta
夕闇 浮かんだ星は まるで あの日の君のように
Yuuyami ukanda hoshi wa maru de ano hi no kimi no you ni
頼りない今を やさしく 照らしてる
Tayorinai ima wo yasashiku terashiteru
忘れないよ
Wasurenai yo
移ろう風に いつかの夢が 翳んでも 傷付いても
Utsurou kaze ni itsuka no yume ga kasunde mo kizutsuite mo
それでも変わらない大切なもの 抱いて 僕らは今日を生きる
Soredemo kawaranai taisetsu na mono idaite bokura wa kyou wo ikiru
ガラスは砕けて 胸に刺さったまま 鈍く痛むけれど
Garasu wa kudakete mune ni sasatta mama nibuku itamu keredo
キラキラ 目映い光 乱反射する
Kira kira mabayui hikari ranhansha suru
夕闇 紛れた街へ 長い坂道 歩いてゆく
Yuuyami magireta machi e nagai sakamichi aruite yuku
君のかけらは いつもここにあるから
Kimi no kakera wa itsumo koko ni aru kara
僕らの手と手が結んだ星座は
Bokura no te to te ga musunda seiza wa
離れても 離れても 輝いてる
Hanarete mo hanarete mo kagayaiteru
Kanji lyrics & Roumaji lyrics and English translation from
http://www.animelyrics.com/anime/apollon/altair.htm
Credit:
Transliterated by Harlequinn
http://www.crimsonxsilk.wordpress.com
Translated by animeyay
with edits
-------------------
I was waiting for you on that slope.
Farewell permeates our after-school rendezvous.
As you turned around to my voice calling your name,
I was gazing at you, not even aware of the end of summer.
To me, who back then was weak, strange, and on the verge of breaking,
you gave a pair of humble wings.
As the sun sets in the darkening sky, I search for a faint light.
If only I had been able to tell you that I loved you...
The letter I wrote in the corner of my textbook
never managed to reach its destination.
In my heart, I was still waiting for you.
I was waiting at some point in our restlessly passing days.
Was I the one that had actually changed?
Every face now looked unfamiliar and quickly sank away.
"You can't blame people for being crafty or trying to smooth over their faults."
These whispered words, having lost their destination, suddenly vanished.
The stars, rising out of twilight's darkness,
are gently illuminating my helpless present, just as how you did on that day.
I will not forget.
Even if our long held dream should be blurred or injured by the fickle wind,
we will still hold on to what's precious to us and live through today.
Even though I still feel a dull pain from the shattered glass shard pierced in my bosom,
dazzling light is reflecting off that shard and sparkling in all directions.
I walk on the long slope towards the town that's shrouded in evening's darkness.
Your shards can always be found in this place.
The constellation created by our joined hands
will always be sparkling no matter how far apart the stars become.
-------------------
ฉันคอยเธออยู่ที่เนินนั่น
บรรยากาศแห่งการจากลาอัดแน่นอยู่ในการพบกันหลังเลิกเรียนของเรา
ขณะที่เธอหันมาตามเสียงที่ฉันร้องเรียกชื่อเธอ
ฉันที่กำลังจ้องมองเธออยู่ ไม่ได้รับรู้ด้วยว่าฤดูร้อนมันสิ้นสุดลงแล้ว
สำหรับฉันที่อ่อนแอ ประหลาด และ เกือบจะแหลกสลายอยู่แล้วในตอนนั้น
เธอได้มอบปีกน้อย ๆ ให้
ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังตกลงจากฟากฟ้าที่กำลังมืดลง ฉันเฝ้าค้นหาแสงที่ริบหรี่
หากว่าตอนนั้นฉันสามารถบอกเธอได้ว่าฉันรักเธอ...
จดหมายที่ฉันเขียนเอาไว้ในมุมหนังสือเรียน
ส่งไปไม่ถึงจุดหมาย
ในใจฉัน ฉันกำลังรอเธออยู่
ฉันกำลังรอเธออยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งในวันเวลาที่ผ่านไปอย่างรีบร้อนของเรา
หรือว่าเป็นฉันเองที่เปลี่ยนแปลงไป?
ทุก ๆ ใบหน้าบัดนี้ดูไม่คุ้นตาและถูกลืมเลือนไปอย่างรวดเร็ว
"เธอจะโทษผู้คนเค้าไม่ได้ถ้าเค้าจะซิกแซ็กหรือว่าพยายามที่จะกลบเกลื่อนความผิดของเค้า"
คำที่กระซิบมาเหล่านั้น ไปไหนก็ไม่รู้ จู่ ๆ ก็หายไป
หมู่ดาว ขึ้นมาจากความมืดของช่วงเวลาสุดท้ายของวัน
กำลังค่อย ๆ ส่องสว่างปัจจุบันที่ทำอะไรไม่ถูกของฉัน เหมือนดั่งที่เธอเคยทำในวันนั้น
ฉันจะไม่ลืม
ถึงแม้หากความฝันที่พวกเรายึดติดเอาไว้อยู่นานจะถูกทำให้เลือนไปโดยสายลมที่อจีรัง
พวกเราก็จะยังยึดติดอยู่กับสิ่งที่ล้ำค่าสำหรับเราและดำเนินชีวิตผ่านวันนี้ไป
ถึงแม้ฉันจะยังรู้สึกเจ็บอยู่บ้างจากเศษกระจกที่ทิ่มแทงอกฉันอยู่
แสงพราวแพรวกำลังสะท้อนออกจากเศษกระจกนั้นและกำลังเปล่งประกายระยิบระยับออกไปรอบทิศทาง
ฉันเดินไปบนเนินยาวที่ทอดไปสู่เมืองที่ถูกปกคลุมโดยความมืดมนยามบ่าย
เศษกระจกของเธอจะอยู่ในที่นี้เสมอ
หมู่ดาวที่เกิดขึ้นจากการจับมือกันของเรา
จะเปล่งประกายระยิบระยับเสมอไม่ว่าดวงดาวนั้นจะไกลจากกันแค่ไหนก็ตาม
Artist: 秦 基博 meets 坂道のアポロン Motohiro Hata meets Sakamichi no Apollon
あの坂道で君を待っていた
Ano sakamichi de kimi wo matteita
放課後の約束に 遠く 滲む サヨナラ
Houkago no yakusoku ni tooku nijimu sayonara
振り向く影 名前を呼ぶ声がして
Furimuku kage namae wo yobugoe ga shite
夏の終わりに気付きもしないで 僕は君だけ見つめた
Natsu no owari ni kizuki mo shinai de boku wa kimi dake mitsumeta
弱くて いびつで すぐに壊れそうな あの頃の僕にね
Yowakute ibitsu de sugu ni kowaresou na ano koro no boku ni ne
小さな翼を君がくれたんだ
Chiisana tsubasa wo kimi ga kuretanda
夕闇 傾いだ空に かすかな光 探している
Yuuyami kashiida sora ni kasuka na hikari sagashite iru
君が好きだと 好きだと 言えたなら
Kimi ga suki dato suki dato ieta nara
教科書の隅に書いた手紙は
Kyoukasho no sumi ni kaita tegami wa
いつまでも 届かずに あの日のまま
Itsumademo todokazu ni ano hi no mama
心では まだ 君を待っていた
Kokoro de wa mada kimi wo matteita
せわしなく過ぎていく日々の どこかで きっと
Sewashinaku sugite yuku hibi no dokoka de kitto
変わったのは 僕の方なのかな
Kawatta no wa boku no hou na no kana
映る全てが 他人の顔して 白々しく沈んだ
Utsuru subete ga tanin no kao shite shirajirashiku shizunda
「狡さも繕いさえも仕方ないさ」 つぶやいた言葉は
"Zurusa mo tsukuroi sae mo shikatanai sa" tsubuyaita kotoba wa
行き場を失くして ふっと 溶けて消えた
Yukiba wo nakushite futto tokete kieta
夕闇 浮かんだ星は まるで あの日の君のように
Yuuyami ukanda hoshi wa maru de ano hi no kimi no you ni
頼りない今を やさしく 照らしてる
Tayorinai ima wo yasashiku terashiteru
忘れないよ
Wasurenai yo
移ろう風に いつかの夢が 翳んでも 傷付いても
Utsurou kaze ni itsuka no yume ga kasunde mo kizutsuite mo
それでも変わらない大切なもの 抱いて 僕らは今日を生きる
Soredemo kawaranai taisetsu na mono idaite bokura wa kyou wo ikiru
ガラスは砕けて 胸に刺さったまま 鈍く痛むけれど
Garasu wa kudakete mune ni sasatta mama nibuku itamu keredo
キラキラ 目映い光 乱反射する
Kira kira mabayui hikari ranhansha suru
夕闇 紛れた街へ 長い坂道 歩いてゆく
Yuuyami magireta machi e nagai sakamichi aruite yuku
君のかけらは いつもここにあるから
Kimi no kakera wa itsumo koko ni aru kara
僕らの手と手が結んだ星座は
Bokura no te to te ga musunda seiza wa
離れても 離れても 輝いてる
Hanarete mo hanarete mo kagayaiteru
Kanji lyrics & Roumaji lyrics and English translation from
http://www.animelyrics.com/anime/apollon/altair.htm
Credit:
Transliterated by Harlequinn
http://www.crimsonxsilk.wordpress.com
Translated by animeyay
with edits
-------------------
I was waiting for you on that slope.
Farewell permeates our after-school rendezvous.
As you turned around to my voice calling your name,
I was gazing at you, not even aware of the end of summer.
To me, who back then was weak, strange, and on the verge of breaking,
you gave a pair of humble wings.
As the sun sets in the darkening sky, I search for a faint light.
If only I had been able to tell you that I loved you...
The letter I wrote in the corner of my textbook
never managed to reach its destination.
In my heart, I was still waiting for you.
I was waiting at some point in our restlessly passing days.
Was I the one that had actually changed?
Every face now looked unfamiliar and quickly sank away.
"You can't blame people for being crafty or trying to smooth over their faults."
These whispered words, having lost their destination, suddenly vanished.
The stars, rising out of twilight's darkness,
are gently illuminating my helpless present, just as how you did on that day.
I will not forget.
Even if our long held dream should be blurred or injured by the fickle wind,
we will still hold on to what's precious to us and live through today.
Even though I still feel a dull pain from the shattered glass shard pierced in my bosom,
dazzling light is reflecting off that shard and sparkling in all directions.
I walk on the long slope towards the town that's shrouded in evening's darkness.
Your shards can always be found in this place.
The constellation created by our joined hands
will always be sparkling no matter how far apart the stars become.
-------------------
ฉันคอยเธออยู่ที่เนินนั่น
บรรยากาศแห่งการจากลาอัดแน่นอยู่ในการพบกันหลังเลิกเรียนของเรา
ขณะที่เธอหันมาตามเสียงที่ฉันร้องเรียกชื่อเธอ
ฉันที่กำลังจ้องมองเธออยู่ ไม่ได้รับรู้ด้วยว่าฤดูร้อนมันสิ้นสุดลงแล้ว
สำหรับฉันที่อ่อนแอ ประหลาด และ เกือบจะแหลกสลายอยู่แล้วในตอนนั้น
เธอได้มอบปีกน้อย ๆ ให้
ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังตกลงจากฟากฟ้าที่กำลังมืดลง ฉันเฝ้าค้นหาแสงที่ริบหรี่
หากว่าตอนนั้นฉันสามารถบอกเธอได้ว่าฉันรักเธอ...
จดหมายที่ฉันเขียนเอาไว้ในมุมหนังสือเรียน
ส่งไปไม่ถึงจุดหมาย
ในใจฉัน ฉันกำลังรอเธออยู่
ฉันกำลังรอเธออยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งในวันเวลาที่ผ่านไปอย่างรีบร้อนของเรา
หรือว่าเป็นฉันเองที่เปลี่ยนแปลงไป?
ทุก ๆ ใบหน้าบัดนี้ดูไม่คุ้นตาและถูกลืมเลือนไปอย่างรวดเร็ว
"เธอจะโทษผู้คนเค้าไม่ได้ถ้าเค้าจะซิกแซ็กหรือว่าพยายามที่จะกลบเกลื่อนความผิดของเค้า"
คำที่กระซิบมาเหล่านั้น ไปไหนก็ไม่รู้ จู่ ๆ ก็หายไป
หมู่ดาว ขึ้นมาจากความมืดของช่วงเวลาสุดท้ายของวัน
กำลังค่อย ๆ ส่องสว่างปัจจุบันที่ทำอะไรไม่ถูกของฉัน เหมือนดั่งที่เธอเคยทำในวันนั้น
ฉันจะไม่ลืม
ถึงแม้หากความฝันที่พวกเรายึดติดเอาไว้อยู่นานจะถูกทำให้เลือนไปโดยสายลมที่อจีรัง
พวกเราก็จะยังยึดติดอยู่กับสิ่งที่ล้ำค่าสำหรับเราและดำเนินชีวิตผ่านวันนี้ไป
ถึงแม้ฉันจะยังรู้สึกเจ็บอยู่บ้างจากเศษกระจกที่ทิ่มแทงอกฉันอยู่
แสงพราวแพรวกำลังสะท้อนออกจากเศษกระจกนั้นและกำลังเปล่งประกายระยิบระยับออกไปรอบทิศทาง
ฉันเดินไปบนเนินยาวที่ทอดไปสู่เมืองที่ถูกปกคลุมโดยความมืดมนยามบ่าย
เศษกระจกของเธอจะอยู่ในที่นี้เสมอ
หมู่ดาวที่เกิดขึ้นจากการจับมือกันของเรา
จะเปล่งประกายระยิบระยับเสมอไม่ว่าดวงดาวนั้นจะไกลจากกันแค่ไหนก็ตาม
No comments:
Post a Comment