Title: GOING HOME
Artist: ゆず Yuzu
Album: GOING
どれくらいの時間が過ぎたろう どれほどの泪を流したんだろう
Dore kurai no jikan ga sugitarou Dore hodo no namida wo nagashitandarou
通り過ぎてった幾つもの足跡 行くあてを探す度立ちつくす
Toorisugitetta ikutsumo no ashiato Iku ate wo sagasu tabi tachitsukusu
夢を見ていたあの日の僕等 それだけでただ明日はやって来て
Yume wo miteita ano hi no bokura Soredake de tada ashita wa yatte kite
小さく強く光るそんな光を ずっと追いかけてただけだった
Chiisaku tsuyoku hikaru sonna hikari wo Zutto oikaketeta dake datta
町外れの遠い記憶が 泪でかすんでた
Machi hazure no toui kioku ga Namida de kasundeta
もうだめだと思ったその時 想い出すのはいつかの帰り道
Mou damedato omotta sono toki Omoidasunowa itsuka no kaerimichi
すべてなくしてもまた始めればいい
Subete nakushitemo mata hajimereba ii
こぼれそうな泪を拭いて 目を閉じればあの日と同じ空が見える
Koboresouna namida wo fuite Me wo tojireba ano hi to onaji sora ga mieru
GOING HOME 瞳を閉じて GOING HOME 泪を拭いて
GOING HOME hitomi wo tojite GOING HOME namida wo fuite
GOING HOME 君の心へ GOING HOME
GOING HOME kimi no kokoro e GOING HOME
繰り返されていく日常の風 変わり続けていく街の景色
Kurikaesareteiku nichijou no kaze Kawaritsuzuketeiku machi no keshiki
どこまで行けば辿りつけるだろう 今もまだ僕等 旅の途中
Doko made ikeba tadoritsukerudarou Ima mo mada bokura tabi no tochū
また一つずつ 募る寂しさを 踏みしめて歩き出す
Mata hitotsuzutsu tsunoru sabishisa wo Fumishimete arukidasu
いつかきっと また会えるその日まで サヨナラはしまっておくよ
Itsuka kitto mata aeru sono hi made Sayonara wa shimatte okuyo
いつの間にか手にしたものもあるけど
Itsunomanika te ni shita mono mo aru kedo
かけがえのないものは たった一つこの手の中に今も抱きしめてる
Kakegae no nai mono wa Tatta hitotsu kono te no naka ni ima mo dakishimeteru
GOING HOME
すべてなくしてもまた始めればいい
Subete nakushitemo mata hajimereba ii
こぼれそうな泪を拭いて 目を閉じればあの日と同じ空が見える
Koboresouna namida wo fuite Me wo tojireba ano hi to onaji sora ga mieru
GOING HOME 瞳を閉じて GOING HOME 泪を拭いて
GOING HOME hitomi wo tojite GOING HOME namida wo fuite
GOING HOME 君の心へ GOING HOME
GOING HOME kimi no kokoro e GOING HOME
GOING HOME…
Kanji & Roumaji lyrics & English Translation from
with edits
-----------------------------------------------------
In the beginning, it’s always like this
Blaming it on the rain that’s started falling
But even so, please don’t cry so much
I can’t seem to find that umbrella that I thought I bought
I wonder just how far we’ll be able to walk
The wind that suddenly blows feels stronger than usual on my cheeks
Surely, always, even the betrayals were out in the open
Because, always, I’m with you
From now on and beyond then too, it’ll be okay
The off-season chirping of insects
WIth something as trivial as that
Today ends and tomorrow begins
As I listen to the sound of time passing
In the memories that recede until I might forget them
I learn the reason behind your tears
At this point, the torn off pain from yesterday
Doesn’t hurt as much as I thought it would, but
What is it? It’s too painful, even though I can’t put it into words very well
I can’t fly as one We flapped our wings in the sky as two
With the words that you gave me, even now
I learn the meaning of my existence The hand that I held to try and make sure
Is the same as from that day, your warmth
How many nights have we overcome since then?
Even though you and I are just as ever
We’ll surely run into sorrows
That we’ll doubt our own sights at, believing them to be falsehoods
But, always, I am with you
From now on and beyond then too
Surely, always, let’s keep walking
It’ll be okay
----------------------------------------------------------------------------
ฉันสงสัยจังว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ฉันสงสัยจังว่าน้ำตาไหลลงไปมากแค่ไหนแล้ว
ก้าวจำนวนนับไม่ถ้วนที่ฉันได้ก้าวไป ทุก ๆ คราที่ฉันมองหาเส้นทางที่จะไปต่อ ฉันหยุดอยู่กับที่
วันเหล่านั้นที่เราเคยมีความฝัน วันต่อไปจะมาถึงพร้อมกับมัน
แสงที่ส่องเรื่อ ๆ สว่าง ๆ เราก็แค่วิ่งไล่มันไป
ความทรงจำอันยาวไกลจากชานเมืองมันพร่ามัวไปด้วยน้ำตา
เวลาที่ฉันคิดว่าฉันไปต่อไปไม่ไหวแล้ว ฉันก็จะนึกถึงเส้นทางกลับบ้านได้จากวันไหนสักวัน
ถึงแม้ถ้าเธอสูญเสียทุกอย่าง เธอก็ยังเริ่มต้นขึ้นใหม่ได้อีกครั้ง
ปาดน้ำตาที่กำลังจะรินไหลลงมาซะ และถ้าเธอหลับตาลง เธอก็จะเห็นท้องฟ้าเดิม ๆ จากในวันนั้น
กลับไปบ้าน ฉันจะหลับตาลง กลับไปบ้าน ฉันจะปาดน้ำตา
กลับไปบ้าน และไปสู่ดวงใจของเธอ กลับบ้าน
สายลมในแต่ละวันพัดซ้ำๆกันไป ทิวทัศน์ของเมืองเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ
ฉันสงสัยว่าฉันต้องไปไกลสักเพียงไหนถึงจะไปถึงเสียที แม้แต่ในตอนนี้เราก็อยู่ระหว่างการเดินทางของเรา
ฉันกล้ำกลืนความเปล่าเปลี่ยวใจที่จุกขึ้นมาลงไปแล้วเริ่มเดินต่อไป
จนกว่าจะถึงวันที่เราจะได้พบกันใหม่อีกครั้ง ฉันจะเก็บคำลาของฉันเอาไว้
ถึงแม้จะมีสิ่งต่าง ๆ ที่ฉันได้รับโดยไม่ทันได้รู้ตัว
สิ่งหนึ่งที่หาใดแทนมิได้มันถูกกุมเอาไว้อยู่ในมือคู่นี้ แม้ในตอนนี้
กลับบ้าน
ถึงแม้ถ้าเธอสูญเสียทุกอย่าง เธอก็ยังเริ่มต้นขึ้นใหม่ได้อีกครั้ง
ปาดน้ำตาที่กำลังจะรินไหลลงมาซะ และถ้าเธอหลับตาลง เธอก็จะเห็นท้องฟ้าเดิม ๆ จากในวันนั้น
กลับไปบ้าน ฉันจะหลับตาลง กลับไปบ้าน ฉันจะปาดน้ำตา
กลับไปบ้าน และไปสู่ดวงใจของเธอ กลับบ้าน
กลับบ้าน…
No comments:
Post a Comment