Title: キャンバス Canvas
Artist: 平井堅 Ken Hirai
Album: FAKIN' POP
いつの日かまた会おうと手を振る 君の笑顔を永遠にやきつけた
itsuno hi ka mata aou to te wo furu kimi no egao wo eien ni yakitsuketa
そうだねと答えた僕の顔は 上手に 上手に 笑えていたかな
sou da ne to kotaeta boku no kao wa jouzu ni jouzu ni waraete itakana
大好きと書いたボールはまだ渡せないまま
daisuki to kaita BOORU wa mada watasenai mama
僕の胸をゴロゴロ転がり くすぐったいんだ
boku no mune wo GOROGORO korogari kusugutta inda
このままじゃいられなくても これからに流されても
kono mama ja irarenekute mo kore kara ni nagasarete mo
決して変わらない 決して汚せない ぼくらだけのキャンバス
keshite kawaranai keshite yogosenai bokura dake no KYANBASU
ごめんねと言った君の答えを 見つめて 探して 歩いていくから
gomen to itta kimi no kotae wo mitsumete sagashite aruite iku kara
大好きと書いたボールの文字は薄れてくけど
daisuki to kaita BOORU no moji wa usurete kukedo
放り投げる強さも 捨てるズルさも無くて
kouri nageru tsuyosa mo suteru ZURUsa mo nakute
過ぎて行く時の中で 変わりゆく空の下で
sugite iku toki no naka de kawari yuku sora no shita de
決して忘れない 決して解けない 絆がきっと強さになる
keshite wasurenai keshite hodokenai kizuna ga kitto tsuyosa ni naru
雲の様にちぎれやすくて 虹の様につかめなくて
kumo no you ni chigire yasukute niji no you ni tsukamenakute
決して戻れない 決して汚せない ぼくらの青 キャンバス
keshite modorenai keshite yogosenai bokura no ao KYANBASU
恋も夢も終電車もごちゃまぜ追いかけた
koi mo yume mo shuudensha mo gochamaze oikaketa
君の手を握ると「痛い」と言った
kimi no te wo nigiru to “itai” to itta
恋も夢も涙声も生きる全てだった
koi mo yume mo namidagoe mo ikiru subete data
君の目を見ていた 本当がいつも言えなくて…
kimi no me wo mite ita honto ga itsumo ienakute…
このままじゃいられなくても これからに流されても
kono mama ja irarenakute mo kore kara ni nagasarete mo
決して変わらない 決して嘘じゃない 僕らが今出会えた事
keshite kawaranai keshite uso ja nai bokura ga ima deaeta koto
鳥の様に自由なのに 風の様に寂しかった
tori no you ni jiyuu na no ni kaze no you ni sabishikatta
決して戻れない 決して汚せない 涙で塗ったキャンバス
keshite modorenai keshite yogosenai namida de nutta KYANBASU
ボクらだけのキャンバス
BOKUra dake no KYANBASU
Kanji lyrics & Roumaji lyrics & English translation from
https://www.jpopasia.com/lyrics/8079/ken_hirai/canvas/
with edits
-----------------------------------------------------
One of these days when we'll meet again with a wave of hands
your smiling face will be forever burned in my mind.
"That's it, eh?" was the response on my face,
I wonder if I can smile well and convincingly?
Although I still can't hand over the ball with "I love you" written on it to you,
My heart mopes, tumbles, and embarrass.
Even if things can't remain like this, and are drifted away from here on,
It'll never change, it'll never be soiled, ฟ canvas that's ours alone.
Because I am looking, searching, and walking for the "sorry" uttered in your response.
Although the words "I love you" that were written on the ball are fading,
I have no strength to throw it away nor the will to cast it aside.
Within the passing time, underneath the ever-changing sky,
It'll never be forgotten, it'll never be parted, the bond will surely become stronger.
Scattered easily like the clouds, unreachable like a rainbow,
It'll never return, it'll never be soiled, our blue canvas.
Whether it is love, dream, or the last train, I ran after them in confusion.
When I grasped your hand, you said "it hurts".
Whether it is love, dream, or the tearful voice, they were all alive.
When I saw your eyes, it's true that I'm always speechless.
Even if things can't remain like this, and are drifted away from here on,
It'll never change, it'll never be a lie, the two of us were able to meet now.
As free as a bird, lonesome like the wind,
It'll never return, it'll never be soiled, the tears-covered canvas
A canvas that's ours alone.
----------------------------------------------------
สักวันเราจะมาพบกันใหม่กับการโบกมือ
ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของเธอจะจารอยู่ในจิตใจฉัน
"แค่นั้น เหรอ?" คือคำตอบบนใบหน้าของฉัน
ฉันสงสัยว่าฉันจะยิ้มออกมาได้ดีและเนียนแค่ไหน?
ถึงแม้ฉันจะยังไม่อาจส่งลูกบอลที่เขียนว่า "ฉันรักเธอ" ให้เธอได้
ใจฉันก็เศร้าโศก กลิ้งล้ม แล้วก็เขิน
ถึงแม้อะไร ๆ จะไม่อาจคงอยู่อย่างนี้ และพัดพาไปต่อแต่นี้
มันก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป มันจะไม่มีวันเปอะเปื้อน ผืนผ้าใบที่เป็นของเราเท่านั้น
เพราะว่าฉันนกำลังเฝ้ามอง เดิน ค้นหา คำ"ขอโทษ"ที่อยู่ในคำตอบของเธอ
ถึงแม้คำ "ฉันรักเธอ" ที่เขียนอยู่บนลูกบอลนั้นจะเลือนไป
ฉันก็ไร้พลังที่จะโยนมันทิ้ง หรือแรงใจที่จะพลักมันให้พ้น ๆ ไป
ท่ามกลางเวลาที่ผ่านไป ภายใต้ท้องฟ้าที่เปลี่ยนแปลงไร้สิ้นสุด
มันจะไม่มีวันถูกลืมเลือน มันจะไม่มีวันแยกจาก ความผูกพันจะเข้มแข็งขึ้นแน่นอน
กระจัดกระจายง่ายดั่งเมฆ เอื้อมไม่ถึงดั่งสายรุ้ง
มันจะไม่มีวันหวนคืนกลับมา มันจะไม่มีวันเปรอะเปื้อน ผืนผ้าใบสีครามของเรา
ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความฝัน รึรถไฟขบวนสุดท้าย ฉันก็วิ่งตามมันไปด้วยความสับสน
เวลาที่ฉันคว้าจับมือเธอเอาไว้ เธอบอกว่า "มันเจ็บนะ"
ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความฝัน รึเสียงสะอื้น พวกมันต่างก็มีชีวิตชีวา
เวลาที่ฉันมองตาเธอ มันก็จริง ที่ฉันพูดอะไรไม่ออก
ถึงแม้อะไร ๆ จะไม่อาจคงอยู่อย่างนี้ และพัดพาไปต่อแต่นี้
มันก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป มันจะไม่มีวันเป็นเรื่องเท็จที่สองเราได้พบกันในตอนนี้
อิสระดั่งวิหค โดดเดี่ยวดั่งสายลม
มันจะไม่มีวันหวนคืนกลับมา มันจะไม่มีวันเปรอะเปื้อน ผืนผ้าใบที่วาดออกมาด้วยน้ำตาผืนนี้
ผืนผ้าใบที่เป็นเพียงของเราเท่านั้น
No comments:
Post a Comment