Title: I
Artist: Mr.Children
Album: Sense
もう いいでしょう!?
Mou ii deshou!?
これで終わりにしよう
Kore de owari ni shiyou
ねぇ どうでしょう!?
Nee dou deshou!?
君だってそう思うでしょ!?
Kimi datte sou omou desho!?
散々 好き勝手生きてきて
Sanzan suki katte ikite kite
まだ何を欲しがってるんだい? 天国(ヘブン)かい?
Mada nani wo hoshi gatteru'n dai? ebun kai?
こんな風に日々は続いてくのでしょう
Konna fuu ni hibi wa tsudzuiteku no deshou
処方された薬にすがりつく｢I｣
Shohou sareta kusuri ni sugaritsuku "I"
｢誰も悪くないの｣とか言い出すんでしょ!?
"Dare mo warukunai no" toka ii dasu'n desho!?
自分を責めるふりして許しを請え Ah
Jibun wo semeru furi shite yurushi wo koe Ah
イメージは
IMEEJI wa
ドロップアウトした世界
DOROPPU AUTO shita sekai
さぁ どうでしょう!?
Saa dou deshou!?
誰も見ないワンマンショー
Dare mo minai WAN MAN SHOO
泣いて傷ついたふりして
Naite kizutsuita furi shite
気を引いてみようかなぁ Ah
Ki wo hiite miyou kanaa Ah
そんな風に自分を甘やかすのでしょう
Sonna fuu ni jibun wo amayakasu no deshou
支持してくれるスポンサーに媚を売る｢I｣
Shiji shite kureru SUPONSAA ni kobi wo uru "I"
挙句には｢死にたい｣とか言い出すんでしょう!?
Ageku ni wa "shi ni tai" toka ii dasu'n deshou!?
思いどおりいかないときの一発芸 どう?
Omoi doori ikanai toki no ippatsugei dou?
散々 周りを振り回して
Sanzan mawari wo furimawashite
結局 何をしたいんだか自分にもさっぱり分からないんだ
Kekkyoku nani wo shitai'n da ka jibun ni mo sappari wakaranai'n da
こんな風に日々は続いてくのでしょう
Konna fuu ni hibi wa tsudzuiteku no deshou
奪いも捨てもせず 命を燃やそうか
Ubai mo sute mo sezu inochi wo moyasou ka
自分が一番可愛い?ほら当たってるでしょう!?
Jibun ga ichiban kawaii? Hora atatteru deshou!?
でもそれを責めたり 誰ができるの?
Demo sore wo semetari dare ga dekiru no?
Kanji lyrics from
Roumaji lyrics from
English translation from
with edits
Translated by Kako at www.translationbykako.com
translationbykako@gmail.com
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Is it okay now?
Can I end it?
What do you think?
You would agree with me, right?
I’ve lived anyway I like.
I’ve got everything I wished for.
What else do I still want?
Heaven?
This must be the way the rest of my life will be like.
I’ll be relying on prescription drugs.
And I’ll probably start whimpering, “No, my addiction is no one’s fault.”
I’ll pretend as if to blame myself for the sorry actions while asking for the society’s forgiveness.
I imagine the world to be already dropped out.
What do you think?
I’m like a lonely actor on a stage with no audience to watch me.
Should I draw the public’s attention by pretending as if I am sick again?
This must be the way I will spoil myself away.
I’ll be sucking up to my sponsors that back me up.
And in the end, I’ll probably start whimpering, “I want to die.”
That’s my desperate excuse when nothing goes the way I want it to be.
What do you guys think?
After making the people around me worried sick to my heart’s content, do you think I’ll finally find the answer to my questions?
No, I still have no clue as to what I want to do with myself.
This must be the way the rest of my life will be like.
Without taking or wasting, I’ll slowly burn my life away.
I care way too much about my own self to die.
Now, that really nailed the truth, didn’t it?
But who can blame anyone for loving himself too much?
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้โอเคมั้ย?
ฉันจบมันลงได้มั้ย?
เธอคิดว่าไง?
เธอเห็นด้วยกับฉันใช่มั้ย?
ฉันมีชีวิตอยู่ตามที่ฉันต้องการ
ฉันมีทุกสิ่งที่อยากได้
แล้วฉันจะต้องการอะไรอีกล่ะ?
สวรรค์เหรอ?
นี่ต้องเป็นแนวทางที่ชีวิตที่เหลือของฉันจะเป็นแหงๆ
ฉันจะต้องพึ่งพายา
และฉันก็คงจะเริ่มคร่ำครวญ “ไม่ ที่ฉันติดมันไม่ใช่ความผิดของใคร”
ฉันจะแสร้งทำเป็นโทษตัวเองเรื่องการกระทำที่น่าสงสาร ขณะที่กำลังขอการอภัยจากสังคม
ฉันวาดภาพว่าโลกมันจะต้องถูกคัดออกไปแล้ว
เธอคิดว่ายังไงล่ะ?
ฉันเหมือนดั่งนักแสดงบนเวทีที่ไม่มีผู้ชมคอยดูฉันอยู่
ฉันควรที่จะเรียกร้องความสนใจของส่วนรวมโดยการแสร้งทำเป็นป่วยอีกดีมั้ย?
นี่คงจะเป็นวิธีที่ฉันจะทำให้ตัวเองเสียคน
ฉันก็จะดูด(เงินจาก)สปอนเซอร์ที่สนับสนุนฉันอยู่
แล้วสุดท้ายฉันก็คงจะเริ่มคร่ำครวญ “ฉันอยากจะตาย”
นั่นคือข้ออ้างเวลาฉันเข้าตาจน เวลาที่อะไรๆ มันก็ไม่เป็นไปอย่างที่ฉันอยากจะให้มันเป็น
พวกเธอคิดว่ายังไงล่ะ?
หลังจากที่ทำให้ผู้คนรอบข้างฉันห่วงกังวลจนเป็นที่พอใจ เธอคิดว่าในที่สุดฉันจะพบคำตอบให้กับคำถามทั้งหลายของฉันมั้ย?
ไม่ล่ะ ฉันยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยว่าฉันอยากจะทำอะไรกับตัวฉันเองบ้าง
นี่ต้องเป็นแนวทางที่ชีวิตที่เหลือของฉันจะเป็นแหงๆ
โดยไม่เอาอะไรหรือว่าผลาญอะไรเลย ฉันจะค่อยๆ เผาชีวิตฉันทิ้งไป
ฉันห่วงใยตัวเองเกินกว่าที่จะตาย
เอาล่ะ นั่นมันตรงประเด็นเลยใช่มั้ยล่ะ?
แต่ใครล่ะจะโทษกันได้กับการที่รักตัวเองมากเกินไป?
No comments:
Post a Comment