Title: 未完 Mikan
Artist: Mr.Children
Album: Reflection
さぁ行こうか 常識という壁を越え
Saa ikou ka joushiki toyuu kabe wo koe
描くイメージはホームランボールの放物線
egaku imeeji wa hoomuran booru no houbutsusen
そのまま消えちゃうかもな
sono mama kiechau kamo na
いいさ どの道いつか骨になっちまう
ii sa donomichi itsuka hone ni nacchimau
思い通りに いかないことがほとんどで
omoidoori ni ikanai koto ga hotondo de
無理に足掻けば囚われの身の動物園
muri ni agakeba toraware no mi no doobutsuen
いつか逃げ出してやるのにな
itsuka nigedashite yaru no ni na
尖らせた八重歯 その日までしまう
togaraseta yaeba sono hi made shimau
離れたり近づいたりして 当てずっぽうのパスワード
hanaretari chikazuitari shite atezuppou no pasuwaado
あと少しでロックは解除出来るはず
ato sukoshi de rokku wa kaijo dekiru hazu
そう言い聞かせて狙うお宝
sou iikikasete nerau otakara
「いっそ飛べない鳥の羽なんか
“isso tobenai tori no hane nanka
もがれちまえばいい」
mogare chimaeba ii”
そう ぼやいてみたって未来は手を差し出しちゃくれない
sou boyaite mita tte mirai wa te wo sashidashicha kurenai
ここがどこだとしても
koko ga doko da toshite mo
まだ出口まで遠くても
mada deguchi made tookute mo
そのぬかるみを越え きっと辿り着く
sono nukarumi wo koe kitto tadoritsuku
胸の中の約束の場所へ
mune no naka no yakusoku no basho e
ヘッドフォン フルボリューム
heddofon furu boryuumu
地下鉄のホームで
chikatetsu no hoomu de
目をギラつかす資本主義者の巣窟へ
me wo gira tsukasu shihon shugi sha no soukutsu e
迷い込んできた鳥が
mayoikon de kitatori ga
出口を探して飛び廻ってる
deguchi wo sagashite tobimawatteru
暴れたり 叫んだりして
abaretari sakendari shite
噛みついてみんのはどう?
kamitsuite min no wa dou?
満ち足りた顔して見えても
michitarita kao shite miete mo
実際みんな退屈そうだから
jissai minna taikutsu sou dakara
さぁユニフォームを脱いで自由を手にしたらいい
saa yunifoomu wo nuide jiyuu wo te ni shitara ii
例えば僕は武将で慕った家来が寝返ったって良い
tatoeba boku wa bushou de shitatta kerai ga negaettatte yoi
僕が誰だとしても
boku ga dare da toshite mo
みんな遠くで笑っていても
minna tooku de waratte ite mo
自分が誰よりちゃんと分かってる
jibun ga dare yori chanto wakatteru
胸の中の約束の場所を
mune no naka no yakusoku no basho wo
「いっそ飛べない鳥の羽なんか
“isso tobenai tori no hane nanka
もがれちまえばいい」
mogare chimaeba ii”
そう ほざいてみたって試練は手を緩めちゃくれない
sou hozaite mita tte shiren wa te wo yurumecha kurenai
だから もうユニフォームを脱いで 脱いで
dakara mou yunifoomu wo nuide nuide
自由 自由 自由!!
jiyuu jiyuu jiyuu!!
今日も僕は昇ってく
kyou mo boku wa nobotteku
時に下り また昇る
toki ni kudari mata noboru
繰り返しながら いつか辿り着く
kurikaeshi nagara itsuka tadoritsuku
胸の中の約束の場所へ
mune no naka no yakusoku no basho e
さぁ行こう 常識という壁を越え
saa ikou joushiki toyuu kabe wo koe
描くイメージは果てなく伸びる放物線
egaku imeeji wa hate naku nobiru houbutsusen
未来へ続く扉
mirai e tsuzuku tobira
相変わらず僕はノックし続ける
aikawarazu boku wa nokku shitsuzukeru
し続ける
shitsuzukeru
Kanji lyrics & Roumaji lyrics & English Translation from
with edits
-----------------------------------------------------------------------------------
Let's go, let's climb over the wall called common sense
and draw an image of a parabola of a homerun ball.
Things may disappear without change.
It's ok, we will all become bone someday.
Often times things don't go as we'd like.
My body is imprisoned in a zoo where I paw at the ground,
until the day comes when I will escape
with my sharpened teeth.
Leaving then coming back, guessing the password,
I should be able to open the lock a little.
Yeah, the treasure beckons me.
“The wings of a bird that can't fly
might as well be plucked off,”
we complain, unable to hold the future in our hands.
Even if I don't know where I am,
even if I'm still far away from the exit,
I'll surely make it through the mud,
to the place of the promise in my heart.
I turn the headphones to full volume
on the subway platform,
heading to the den of capitalists with glaring eyes.
The bird that lost its way
is rushing around looking for an exit.
How about raging,
shouting, and snarling?
Because even if it looks like
everyone is content, they're actually bored.
Come, take off your uniform, hold freedom in your hands.
For example, I am a general betrayed by my own retinue.
Even if I don't know who I am,
even if everyone is laughing far away,
I know better than anyone else
the place of the promise in my heart.
“The wings of a bird that can't fly
might as well be plucked off,”
we mumble, unable to let go of the test in our hands.
So take off your uniform already, take it off.
Be free, be free, be free!!
Today, too, I rise up.
Sometimes I spiral downward, but I'll rise again.
It repeats, until I'll someday reach
the place of the promise in my heart.
Let's go, let's climb over the wall called common sense
and draw an image of an ever-expanding parabola.
I will always keep knocking
on the door that continues to the future.
I keep knocking.
-----------------------------------------------------------------------------------
มาไปกันเถอะ มาปีนข้ามกำแพงที่เรียกว่าสามัญสำนึกกันเถอะ
แล้ววาดรูปเส้นโค้งของลูกโฮมรันกัน
สิ่งต่างๆ มันอาจจะหายไปอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
มันไม่เป็นไรหรอก เราทั้งหมดก็จะกลายเป็นกระดูกในสักวัน
บ่อยครั้งที่อะไรๆ ก็ไม่เป็นไปอย่างที่เราต้องการ
ตัวฉันถูกขังเอาไว้ในสวนสัตว์ที่ๆ ฉันกำลังตะกุยพื้นดินอยู่
จนกว่าวันที่ฉันจะหลบหนีออกไปได้
ด้วยเขี้ยวอันแหลมคมของฉัน
จากไปแล้วก็กลับมา ด้วยรหัสที่เดาเอา
ฉันน่าที่จะเปิดล็อคได้บ้าง
ใช่แล้ว สมบัติมันล่อใจฉันอยู่
"ปีกของวิหคที่ไม่อาจบินไป
น่าที่จะถูกถอนทิ้งเสีย"
เราพร่ำบ่น ไม่อาจเกาะกุมอนาคตเอาไว้ด้วยมือของเรา
ถึงฉันจะไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ใด
ถึงแม้หากฉันจะยังอยู่ไกลจากทางออก
แน่นอนว่าฉันจะต้องฝ่าฟันโคลนนี้ไปให้ถึง
ถึงที่ที่ได้สัญญาเอาไว้ในใจฉัน
ฉันเร่งเสียงของหูฟังฉันจนสุด
บนชานชลาของรถไฟใต้ดิน
มุ่งหน้าไปยังที่ซ่องสุมของเหล่านายทุนที่จ้องมาเขม็ง
วิหคที่หลงทาง
กำลังพรวดพราดไปมาหาทางออก
แล้วกับความเดือดดาล
การร้องตะโกน และความเกรี้ยวกราดล่ะ?
เพราะว่าถึงมันจะเหมือนว่า
ใครๆก็กำลังพอใจอยู่ พวกเขาจริงๆแล้วกำลังเบื่อหน่าย
มา ถอดชุดเครื่องแบบออก แล้วเกาะกุมอิสรภาพเอาไว้ด้วยสองมือของเธอ
ยกตัวอย่างว่า ฉันเป็นนายพลที่ถูกลูกน้องฉันเองหักหลัง
ถึงแม้ถ้าฉันจะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร
ถึงแม้ถ้าใครๆ ก็กำลังหัวเราะเยาะอยู่แต่ไกล
ฉันก็รู้ดีกว่าใครๆ
ที่ที่ได้สัญญาเอาไว้ในใจฉัน
"ปีกของวิหคที่ไม่อาจบินไป
น่าที่จะถูกถอนทิ้งเสีย"
เราบ่น ไม่อาจปล่อยบททดสอบที่อยู่ในมือ
ฉะนั้นถอดเครื่องแบบออกได้แล้ว จงถอดมันออกเสีย
จงเป็นอิสระ จงเป็นอิสระ จงเป็นอิสระ!!
วันนี้ก็ด้วย ฉันผุดขึ้น
บางครั้งฉันก็ควงสว่านลงไป แต่ฉันก็จะผุดขึ้นใหม่
มันเกิดขึ้นซ้ำๆ จนกว่าสักวันที่ฉันไปถึง
ที่ที่ได้สัญญาเอาไว้ในใจฉัน
มาไปกันเถอะ มาปีนข้ามกำแพงที่เรียกว่าสามัญสำนึกกันเถอะ
แล้ววาดรูปเส้นโค้งที่ยืดออกไปอย่างไม่รู้จบกัน
ฉันจะยังคงเคาะ
ประตูที่ต่อเนื่องไปสู่อนาคต ต่อไปเสมอๆ
ฉันยังคงเคาะอยู่
No comments:
Post a Comment