Title: 幻聴 Genchou
Artist: Mr.Children
Album: Reflection
やっと一息つけるねって思ったのも束の間
Yatto hitoiki tsukeru ne tte omotta no mo tsukanoma
また僕は走り出す
mata boku wa hashiridasu
決してのんびり暮らすのが嫌いなわけじゃない
kesshite nonbiri kurasu no ga kirai na wake ja nai
でももう一度走り出す
demo mou ichido hashiridasu
観覧車に乗っかった時に目にしたのは
kanransha ni nokkatta toki ni me ni shita no wa
地平線のある景色
chiheisen no aru keshiki
そこで僕は手に入れたんだ
soko de boku wa te ni iretan da
遮るもののない 果てなく広がる世界
saegiru mono no nai hate naku hirogaru sekai
夢から夢へと橋を架けて渡る
yume kara yume e to hashi wo kakete wataru
そんなイメージが駆け巡り
sonna imeeji ga kake meguri
向こうで手招くのは
mukou de te maneku no wa
宝島などじゃなく
takarajima nado ja naku
人懐っこくて 優しくて
hito na tsukkokute yasashikute
暖かな誰かの微笑み
atataka na dareka no hohoemi
遠くで すぐそばで
tooku de sugu soba de
僕を呼ぶ声がする
boku wo yobu koe ga suru
そんな幻聴に 耳を澄まし
sonna genchou ni mimi wo sumashi
追いかけるよ
oikakeru yo
切り札を隠し持っているように
kirifuda wo kakushimotte iru you ni
思わせてるカードは
omowaseteru kaado wa
実際は何の効力もない
jissai wa nani no kōryoku mo nai
だけど捨てないで持ってれば
dakedo sutenai de mottereba
何かの意味を持つ可能性はなくない
nanika no imi wo motsu kanou sei wa naku nai
一歩 また一歩 確実に進む
ippo mata ippo kakujitsu ni susumu
そんなイメージも忘れずに
sonna imeeji mo wasurezu ni
僕を手招くのは
boku wo te maneku no wa
華やかな場所じゃなく
hanayaka na basho ja naku
口下手で 人見知りで
kuchibeta de hitomishiri de
ちょっと寂しがり屋の溜息
chotto samishigari ya no tameiki
遠くで すぐそばで
tooku de sugu soba de
君の呼ぶ声がする
kimi no yobu koe ga suru
そんな幻聴に 耳を澄まし
sonna genchou ni mimi wo sumashi
追いかけるよ
oikakeru yo
向こうで手招くのは
mukou de te maneku no wa
宝島などじゃなく
takarajima nado ja naku
人懐っこくて 優しくて
hito na tsukkokute yasashikute
暖かな誰かの微笑み
atataka na dareka no hohoemi
遠くで すぐそばで
tooku de sugu soba de
僕を呼ぶ声がする
boku wo yobu koe ga suru
そんな幻聴に 耳を澄まし
sonna genchou ni mimi wo sumashi
また今日も
mata kyou mo
夢の橋を渡り追いかけるよ
yume no hashi wo watari oikakeru yo
Kanji lyrics & Roumaji lyrics & English Translation from
with edits
-----------------------------------------------------------------------------------
“I can finally take a breath,” I thought for a brief moment.
And again, I start running.
It's not like I hate living carefree.
But, once again, I start running.
When I got on the Ferris wheel, I witnessed
the scenery with the horizon.
So I set out to obtain it.
There's nothing to stop me in this endlessly expanding world.
I've built and crossed bridges from dream to dream,
as the images rush around me.
It isn't Treasure Island
that beckons me on the other side,
it's the smile of someone who is
friendly, gentle, and warm.
In the distance, yet right beside me,
I hear a voice calling out to me.
I listen for those auditory hallucinations
and chase them.
In actuality, the card I play
in order to hide my trump card
really has no effect at all.
But if I have it, I won't throw it away.
There's a possibility that it carries the meaning of something.
Step, again, step, I go forward with certainty.
I won't forget those images.
It isn't a beautiful place
that beckons me,
it's the sigh of someone who is
a poor talker, shy, and a little lonely.
In the distance, yet right beside me,
your voice calls out.
I listen for those auditory hallucinations
and chase them.
It isn't Treasure Island
that beckons me on the other side,
it's the smile of someone who is
friendly, gentle, and warm.
In the distance, yet right beside me,
I hear a voice calling out to me.
I listen for those auditory hallucinations...
Again today,
I cross over my dream's bridges and chase them.
-----------------------------------------------------------------------------------
"ในที่สุดฉันก็ได้พักหายใจเสียที" ฉันคิดไปชั่วขณะ
แล้ว อีกครั้ง ฉันก็เริ่มวิ่งออกไป
มันไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบมีชีวิตอยู่อย่างสบายๆ ไร้กังวล
แต่แล้ว อีกครั้ง ฉันก็เริ่มวิ่งออกไป
เวลาที่ฉันขึ้นไปบนชิงช้าสวรรค์ ฉันก็มองเห็น
ทิวทัศน์กับเส้นขอบฟ้า
ฉะนั้นฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาไขว่คว้าหามัน
ไม่มีอะไรที่จะมาหยุดยั้งฉันได้ในโลกที่แผ่ขยายไปอย่างไม่หยุดยั้งนี้
ฉันได้สร้างสะพานแล้วข้ามไปจากฝันนึงไปอีกฝันนึง
ขณะที่ภาพต่างๆ เปลี่ยนแปลงไปรอบๆ กายฉัน
มันไม่ใช่เกาะมหาสมบัติ
ที่ล่อฉันอยู่อีกฝั่ง
มันเป็นรอยยิ้มของใครบางคนที่
เป็นมิตร อ่อนโยน แล้วก็อบอุ่น
ไกลออกไป แต่ก็ข้างๆ ฉัน
ฉันได้ยินเสียงที่ร้องเรียกฉัน
ฉันฟังเสียงหลอนเหล่านั้น
แล้ววิ่งตามมันไป
ความจริงก็คือ ไพ่ที่ฉันหงาย
เพื่อที่จะปกปิดใบเด็ดของฉัน
จริงๆ แล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
แต่ถ้าฉันมี ฉันก็ไม่มีวันทิ้งมันไปหรอก
มันก็เป็นไปได้ที่มันจะมีความหมายอะไรสักอย่าง
ก้าวออกไป อีกครั้ง ก้าวออกไป ฉันเดินไปข้างหน้าด้วยความมั่นคง
ฉันจะไม่ลืมเลือนภาพเหล่านั้น
มันไม่ใช้สถานที่ที่งดงาม
ที่ล่อตาฉัน
มันเป็นภาพของคนที่
พูดไม่เก่ง เขินอาย แล้วก็เหงานิดๆ
ไกลออกไป แต่ก็ข้างๆ ฉัน
เสียงเธอร้องเรียก
ฉันฟังเสียงแว่วเหล่านั้น
แล้ววิ่งตามมันไป
มันไม่ใช่เกาะมหาสมบัติ
ที่ล่อฉันอยู่อีกฝั่ง
มันเป็นรอยยิ้มของใครบางคนที่
เป็นมิตร อ่อนโยน แล้วก็อบอุ่น
ไกลออกไป แต่ก็ข้างๆ ฉัน
ฉันได้ยินเสียงที่ร้องเรียกฉัน
ฉันฟังเสียงแว่วเหล่านั้น...
อีกครั้งในวันนี้
ฉันข้ามสะพานแห่งฝันของฉันแล้ววิ่งตามมันออกไป
No comments:
Post a Comment