Title: 記念撮影 Kinen Satsuei
Artist: BUMP OF CHICKEN
Album: 記念撮影 Kinen Satsuei [DS]
目的や理由のざわめきからはみ出した 名付けようのない時間の場所に
mokuteki ya riyuu no zawameki kara hamidashita nazuke you no nai jikan no basho ni
紙飛行機みたいに ふらふら飛び込んで 空の色が変わるのを見ていた
kami hikouki mitai ni furafura tobikonde sora no iro ga kawaru no wo miteita
遠くに聞こえた 遠吠えとブレーキ 一本のコーラを挟んで座った
tooku ni kikoeta tooboe to bureeki ippon no koora wo hasande suwatta
好きなだけ喋って 好きなだけ黙って 曖昧なメロディー 一緒になぞった
suki na dake shabette suki na dake damatte aimai na merodii issho ni nazotta
やりたい事がないわけじゃないはずだったと思うけど
yaritai koto ga nai wake janai hazu datta to omou kedo
思い出そうとしたら 笑顔とため息の事ばかり
omoidasou to shitara egao to tameiki no koto bakari
ねぇ きっと
nee kitto
迷子のままでも大丈夫 僕らはどこへでもいけると思う
maigo no mama demo daijoubu bokura wa doko e demo ikeru to omou
君は知っていた 僕も気付いていた 終わる魔法の中にいた事
kimi wa shitteita boku mo kizuiteita owaru mahou no naka ni ita koto
昨日と似たような繰り返しの普通に 少しずつこっそり時間削られた
kinou to nita you na kurikaeshi no futsuu ni sukoshi zutsu kossori jikan kezurareta
瞬きの向こうに いろいろいくつも 見落としたり 見落としたふりしたり
mabataki no mukou ni iroiro ikutsumo miotoshitari miotoshita furi shitari
あれほど近くて だけど触れなかった 冗談と沈黙の奥の何か
are hodo chikakute dakedo furenakatta joudan to chinmoku no oku no nanika
ポケットには鍵と 丸めたレシートと
poketto ni wa kagi to marumeta reshiito to
面倒な本音を つっこんで隠していた
mendou na honne wo tsukkonde kakushiteita
固まって待ったシャッター レンズの前で並んで
katamatte matta shattaa renzu no mae de narande
とても楽しくて ずるくて あまりに眩しかった
totemo tanoshikute zurukute amari ni mabushikatta
そして今
soshite ima
想像じゃない未来に立って 相変わらず同じ怪我をしたよ
souzou janai mirai ni tatte aikawarazu onaji kega wo shita yo
掌の上の 動かない景色の中から 僕らが僕を見ている
tenohira no ue no ugokanai keshiki no naka kara bokura ga boku wo miteiru
目的や理由のざわめきに囲まれて 覚えて慣れて ベストを尽くして
mokuteki ya riyuu no zawameki ni kakomarete oboete narete besuto wo tsukushite
聞こえた気がした 遠吠えとブレーキ 曖昧なメロディー 一人でなぞった
kikoeta ki ga shita tooboe to bureeki aimai na merodii hitori de nazotta
言葉に直せない全てを 紙飛行機みたいに
kotoba ni naosenai subete wo kami hikouki mitai ni
あの時二人で見つめた レンズの向こうの世界へ 投げたんだ
ano toki futari de mitsumeta renzu no mukou no sekai e nagetan da
想像じゃない未来に立って 僕だけの昨日が積み重なっても
souzou janai mirai ni tatte boku dake no kinou ga tsumikasanattemo
その昨日の下の 変わらない景色の中から ここまで繋がっている
sono kinou no shita no kawaranai keshiki no naka kara koko made tsunagatteiru
迷子のままでも大丈夫 僕らはどこへでもいけると思う
maigo no mama demo daijoubu bokura wa doko e demo ikeru to omou
君は笑っていた 僕だってそうだった 終わる魔法の外に向けて
kimi wa waratteita boku datte sou datta owaru mahou no soto ni mukete
今僕がいる未来に向けて
ima boku ga iru mirai ni mukete
Kanji lyrics & Roumaji lyrics & English translation from
with edits
-----------------------------------------------------
In a place of unidentifiable time, we fell outside the commotion of our goals and motives.
We watched the colors of the sky change as they flew in unsteadily like a paper airplane.
Sitting with a single cola between us, we heard distant howling and the screeching of brakes.
We spoke as we pleased, we stayed silent as we pleased. Together, we traced an uncertain melody.
I think there's no way I didn't have things I wanted to do.
But when I try to remember, all I can think of are smiles and sighs.
You know, I'm sure
It's okay if we remain lost. I think we can still reach anywhere we desire.
You already knew, and I'd already realized, we were under a magic spell that was going to end.
We whittled away the time, bit by bit, through average days that seemed like a repeat yesterday.
With each blink of our eyes, there were things we missed, or pretended to miss.
There was something hidden deep within our jokes and silence. It was so close, but we couldn't touch it.
Shoved into my pocket, hidden away,
Were my keys, a rolled-up receipt, and my troublesome true feelings.
Shutters gathered in wait, lining up before the lens.
A moment so fun, somehow unfair, and far too bright.
Then
I suffered the same injuries as always, standing in a future I didn't expect.
We're both there, watching me, from the unmoving scenery in the palm of my hand.
Surrounded by the commotion of our goals and motives, we learned, grew comfortable, and tried our best.
I thought I heard a distant howling and the screeching of brakes. Alone, I traced an uncertain melody.
Each thing we can't put into words is like a paper airplane.
We sent them flying toward the world beyond that lens we'd once gazed at together.
Even if I start accumulating my very own yesterdays, standing in a future I didn't expect,
The unchanging scenery that lies beneath will still be connected to this place.
It's okay if we remain lost. I think we can still reach anywhere we desire.
You were smiling, and I was too, as we turned toward the outside of this ending magic spell.
I'm facing toward a future that has me in it.
-----------------------------------------------------
ในที่ ๆ ไม่อาจระบุช่วงเวลาได้ เราออกนอกกรอบของความยุ่งเหยิงของจุดหมายและวัตถุประสงค์ของเรา
เราเฝ้ามองท้องฟ้าเปลี่ยนสี ขณะที่มันบินไปอย่างไม่มั่นคง เหมือนดั่งเครื่องบินกระดาษ
นั่งกันโดยมีโคล่ามาคั่นเราเอาไว้ เราได้ยินเสียงเบรคกรีดร้องดังมาแต่ไกล
เราพูดตามที่เราเห็นดี เราเงียบตามที่เราต้องการ ด้วยกันแล้ว เราร่างบทเพลงอันกำกวมขึ้นมา
ฉันคิดว่าไม่มีวันที่ฉันจะไม่มีอะไรที่อยากจะทำ
แต่เวลาที่ฉันพยายามนึกให้ออก ฉันก็กลับนึกขึ้นได้แค่เพียงรอยยิ้มแล้วก็ถอนหายใจ
เธอก็รู้ ฉันมั่นใจ
มันไม่เป็นไรถ้าเราจะยังคงหลงทางต่อไป ฉันคิดว่าเราก็จะยังไปถึงที่ไหนก็ได้ที่เราปรารถนา
เธอรู้อยู่แล้ว และฉันก็ตระหนักได้แล้วว่า เราต้องเวทมนต์ที่กำลังจะสิ้นสุดลงในไม่ช้า
เราฆ่าเวลาไป ที่ละเล็กละน้อย กับวันเวลาธรรมดา ๆ ที่ดูเหมือนวันวานที่หมุนทวนซ้ำ ๆ
ในแต่ละพริบตา มีสิ่งที่เราคลาดไป หรือว่าแสร้งทำเป็นคลาดไป
มีบางสิ่งที่ฝังลึกอยู่ในคำตลก ๆ และความเงียบของเรา มันช่างใกล้เสียเหลือเกินแต่เราก็ยังสัมผัสมันไม่ได้
ที่ถูกยัดเอาไว้ในกระเป๋าของฉัน ซุกซ่อนเอาไว้นั้น
คือกุญแจ ใบเสร็จที่ถุกม้วนเอาไว้ และความรู้สึกจริง ๆ อันน่ารำคาญของฉัน
ชัตเตอร์พร้อม รอที่จะกดถ่าย เข้าแถวอยู่หน้าเลนส์
ช่วงเวลาที่แสนสนุก กลับดูไม่ยุติธรรมเท่าไหร่ แล้วก็เจิดจ้าจนเกินไป
แล้ว
ฉันก็บาดเจ็บแบบเดิม ๆ เหมือนทุกที ยืนอยู่ในอนาคตที่ฉันไม่ได้คาดการณ์เอาไว้
เราต่างก็อยู่ตรงนั้นด้วยกันทั้งคู่ เฝ้ามองตัวฉันอยู่ จากทิวทัศน์ที่ไม่เคลื่อนไหวในมือของฉัน
รายล้อมไปด้วยความยุ่งเหยิงของจุดหมายและวัตถุประสงค์ของเรา เราเรียนรู้ เริ่มสบาย แล้วก็พยายามให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้
ฉันนึกว่าฉันได้ยินเสียงเบรคกรีดร้องดังมาแต่ไกล โดยลำพัง ฉันร่างบทเพลงอันกำกวมขึ้นมา
แต่ละสิ่งที่เราไม่อาจเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ มันเหมือนดั่งเครื่องบินกระดาษ
เราส่งมันบินออกไปสู่โลกข้างนอกเลนส์คู่นั้นที่เราเคยมองผ่านไปด้วยกัน
ถึงแม้ถ้าฉันจะเริ่มรวบรวมวันวานที่เป็นของฉันเอง ขณะที่กำลังยืนอยู่ในอนาคตที่ฉันไม่ได้คาดการณ์เอาไว้
ทิวทัศน์ที่ไม่เปลี่ยนแปลงข้างล่างนี่ ก็จะยังคงเชื่อมต่ออยู่กับที่แห่งนี้
มันไม่เป็นไรถ้าเราจะยังคงหลงทางต่อไป ฉันคิดว่าเราก็จะยังไปถึงที่ไหนก็ได้ที่เราปรารถนา
เธอกำลังยิ้มแย้มอยู่ และฉันก็ด้วย ขณะที่เราหันเข้าเผชิญกับอีกฟากของเวทมนต์ที่กำลังจะจบลงไป
ฉันกำลังหันหน้าเผชิญกับอนาคตที่มีฉันอยู่ด้วย
No comments:
Post a Comment