Title: 背中 Senaka
Artist: ゆず Yuzu
Album: 2 -NI-
庭先で水を撒く その背中は気付けば小さく
Niwasaki de mizu wo maku sono senaka wa kizukeba chiisaku
時の流れに残された あの日の面影は遠く
Toki no nagare ni nokosareta ano hi no omokage wa tooku
幼い頃の記憶 辿れば行かないでと
Osanai koro no kioku tadoreba ikanaide to
しがみついては確かめた「僕より大事な物があるの?」
Shigamitsuite wa tashikameta "boku yori daiji na mono ga aru no?"
自分の信じた道を歩いてゆく
Jibun no shinjita michi wo aruite yuku
強く生きる背中 振り返らなかった
Tsuyoku ikiru senaka furikaeranakatta
あなたを呼ぶ声 届かずに消えて
Anata wo yobu koe todokazu ni kiete
僕は 孤独を知った
Boku wa kodoku wo shitta
赤い髪をつかまれて 出て行けと怒鳴られれば
Akai kami wo tsukamarete dete ike to donararereba
俺だって好きでこの家に 生まれて来た訳じゃないと
Ore datte suki de kono ie ni umarete kita wake ja nai to
明日が見えなくて 全てが空虚に想えた
Ashita ga mienakute subete ga kuukyo ni omoeta
夢なんか描けない自分でさえも 誰かのせいにしていた
Yume nanka egakenai jibun de sae mo dareka no sei ni shiteita
愛が分からずに心を閉ざして
Ai ga wakarazu ni kokoro wo tozashite
信じる事怖くて ごまかしてばかりいた
Shinjiru koto kowakute gomakashite bakari ita
言葉に出来ない想いが溢れて
Kotoba ni dekinai omoi ga afurete
僕は 歌を唄った
Boku wa uta wo utatta
出逢いや別れ重ね 気付けば大人になって
Deai ya wakare kasane kizukeba otona ni natte
今大きな人生の 分岐点に立っている
Ima ooki na jinsei no bunkiten ni tatteiru
分からなかった想い 今なら分かる気がするんだ
Wakaranakatta omoi ima nara wakaru ki ga surun da
あなたがどれほど 重い荷物を背負って歩いてきたのか
Anata ga dore hodo omoi nimotsu wo seotte aruite kita no ka
蘇るのはあの日の子守唄
Yomigaeru no wa ano hi no komoriuta
優しかった背中 聴こえてきた唄声
Yasashikatta senaka kikoete kita utagoe
夕焼けに映る 二つの影法師
Yuuyake ni utsuru futatsu no kagehoushi
一つに重なっていた
Hitotsu ni kasanatteita
時は流れ…
Toki wa nagare...
相変わらずうまく伝えられないまま
Aikawarazu umaku tsutaerarenai mama
こうして唄にしか出来ないけれど
Kou shite uta ni shika dekinai keredo
あなたと歩んだこの道を僕は
Anata to ayunda kono michi wo boku wa
今 誇りに想う
Ima hokori ni omou
庭先で水を撒く その背中にそっと語りかける
Niwasaki de mizu wo maku sono senaka ni sotto katarikakeru
あなたの元に産まれてこれて
Anata no moto ni umarete korete
心から 「ありがとう」
Kokoro kara "arigatou"
Kanji lyrics from
Roumaji lyrics & English translation from
with edits
-----------------------------------------------------
As you watered the garden, I realized that your back looked so small
Left behind by the flow of time, the traces of that day are far away
Looking back on my childhood memories, I remember begging you not to go
Clinging to you and asking "Is there something more important than me?"
As you walked down the path you believed in
I only saw your back, living so strongly, but you never turned around
I called to you, but my voice faded before it could reach you
And I learned what loneliness is
When you grabbed my red hair and shouted "Get out of here"
I told you, "It's not like I wanted to be born into this house"
I couldn't see tomorrow, everything seemed so empty
Unable to even come up with a dream, I was always blaming someone else
I closed off my heart before I ever knew love
Afraid to believe, I was only lying to myself
When feelings I couldn't express in words started to overflow
I sang them in a song
After many meetings and partings, before I knew it I had grown up
And now I'm standing at a huge crossroads in my life
I think now I can understand the feelings I couldn't then
And how much weight you carried on your back as you walked
A lullaby from that day long ago comes back to me
Your gentle back, and the voice I heard singing
Two shadows cast by the evening light
Overlapped to become one
Time flows on...
I'm still not good at expressing what I feel
All I can do is show it in a song like this
But this path I've walked along with you
I'm proud of it now
As you water the garden, I softly start to talk to your back
For letting me be born to you
From the bottom of my heart... "thank you"
-----------------------------------------------------
ขณะที่เธอรดน้ำสวน ฉันสังเกตุว่าข้างหลังเธอช่างดูเล็กจัง
ทิ้งเอาไว้ข้างหลังโดยสายธารกาลเวลา ร่องรอยของวันนั้นช่างไกลนัก
มองกลับไปยังความทรงจำครั้งวัยเด็ก ฉันจำได้ว่าอ้อนวอนไม่ให้เธอจากไป
เกาะเธอเอาไว้แล้วถามว่า "มีอะไรที่สำคัญกว่าฉันอีกหรือ?"
ขณะที่เธอเดินไปตามทางที่เธอเชื่อมั่น
ฉันเห็นเพียงข้างหลังของเธอ มีชีวิตอยู่อย่างเข้มแข็งมากมาย แต่เธอไม่เคยที่จะหันกลับมา
ฉันร่ำร้องเรียกเธอ แต่เสียงของฉันสิ้นลงก่อนที่มันจะไปถึงเธอ
แล้วฉันก็เรียนรู้ว่าความเหงามันเป็นยังไง
เวลาที่เธอจิกผมฉันแล้วตะโกนว่า"ออกไปจากที่นี่"
ฉันบอกเธอว่า"อย่างกับว่าอยากจะมาเกิดในบ้านหลังนี้แน่ะ"
ฉันมองไม่เห็นอนาคต ทุกอย่างดูว่างเปล่าไปหมด
ไม่สามารถแม้ที่จะฝัน ฉันโทษคนอื่นเสมอ ๆ
ฉันปิดใจฉันก่อนที่ฉันจะได้รู้จักความรัก
กลัวที่จะเชื่อ ฉันก็แค่เพียงหลอกตัวเองอยู่
ยามที่ความรู้สึกที่ฉันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดเอ่อล้น
ฉันร้องมันออกมาเป็นเพลง
หลังจากผ่านการพบและจากหลายต่อหลายครั้ง ก่อนที่จะรู้สึกตัวฉันก็เติบโตขึ้น
และบัดนี้ฉันกำลังยืนอยู่ ณ ทางแยกใหญ่ในชีวิตฉัน
ฉันคิดว่าบัดนี้ฉันเข้าใจซึ่งความรู้สึกที่ฉันไม่สามารถเข้าใจในตอนนั้น
และภาระหนักแค่ไหนที่เธอแบกไว้ยามที่เธอเดินไป
เพลงกล่อมจากวันนั้นที่นานมากแล้วหวนคืนมาสู่ฉัน
แผ่นหลังอันอ่อนโยนของเธอกับเสียงร้องที่ฉันได้ยิน
เงาสองเงาฉายโดยแสงยามบ่าย
เหลื่อมซ้อนจนกลายเป็นหนึ่ง
กาลเวลาผ่านเลย...
ฉันก็ยังไม่เก่งเรื่องบอกความรู้สีก
ฉันทำได้แค่เพียงแสดงออกผ่านบทเพลงอย่างนี้
แต่เส้นทางนี้ที่ฉันได้เดินไปกับเธอ
ฉันภูมิใจแล้ว
ขณะที่เธอรดน้ำสวน ฉันเริ่มพูดเบา ๆ กับข้างหลังของเธอ
กับที่ได้เกิดมาจากเธอ
จากก้นบึ้งของจิตใจฉัน... "ขอบพระคุณ"
No comments:
Post a Comment