Title: 四間道路 Yonken Douro
Artist: ゆず Yuzu
Album: 新世界 Shin Sekai
なんでこんな狭い道が バス通りなんだろうって
Nande konna semai michi ga Bus douri nandaroutte
気づいた時俺は 大人になってた
Kizuita toki ore wa Otona ni natteta
ふざけ合ってはしゃいで 明日なんか見ようとしなかった
Fuzakeatte hashaide Asu nanka miyou to shinakatta
青いバスの窓に 窮屈な俺が映る
Aoi bus no mado ni Kyuukutsu na ore ga utsuru
すっかり板についたネクタイ シミの付いた作業服
Sukkari ita ni tsuita necktie Shimi no tsuita sagyoufuku
しゃれたギャルソンのジャケット チェックの古着のネルシャツも
Shareta gyaruson no jacket Check no furugi no nerushatsu mo
何もかも脱ぎ捨てて あの夏の海に帰れたら
Nanimokamo nugisutete Ano natsu no umi ni kaeretara
自由を気取ってた あの夏の海に
Jiyuu wo kidotteta Ano natsu no umi ni
夕焼けの四間道路は 変わらずあの頃のままだ
Yuuyake no yonken douro wa Kawarazu ano koro no mama da
あいつが突然死んで もう何年経つだろう
Aitsu ga totsuzen shinde Mou nannen tatsudarou
最後に線香あげたの いつだろう
Saigo ni senkou agetano Itsudarou
雨宿りした場所は コンビニに様変わりしてた
Amayadori shita basho wa Conbini ni samagawari shiteta
そこで何事も無く俺は 缶コーヒーを買った
Soko de nanigoto mo naku ore wa Can coffee wo katta
家族を守るために 身を粉(こ)にして働いてる人
Kazoku wo mamoru tame ni Mi wo ko ni shite hataraiteru hito
自分を探す長い旅に ひとり出て行く人
Jibun wo sagasu nagai tabi ni Hitori deteyuku hito
幸せなんてきっと誰にも 計れはしないだろう
Shiawase nante kitto darenimo Hakare wa shinai darou
俺は 君の待つ家に帰るよ
Ore wa Kimi no matsu ie ni kaeruyo
夕焼けの四間道路は 変わらず俺たちを染めてゆく
Yuuyake no yonken douro wa Kawarazu oretachi wo someteyuku
年老いた母は 丸い背中で庭掃除をしている
Toshi oita haha wa Marui senaka de niwa souji wo shiteiru
写真の中の父は 相変わらずほほえんでる
Shashin no naka no chichi wa Aikawarazu hohoenderu
時は静かに確かに 俺たちを運んでいくけれど
Toki wa shizuka ni tashika ni Oretachi wo hakonde ikukeredo
やっぱりお前に出会えて良かったよ
Yappari omae ni deaete yokattayo
夕焼けの四間道路は 変わらずあの頃のままだ
Yuuyake no yonken douro wa Kawarazu ano koro no mama da
夕焼けの四間道路は 変わらず俺たちを染めてゆく
Yuuyake no yonken douro wa Kawarazu oretachi wo someteyuku
Kanji & Roumaji lyrics & English Translation from
http://yuzujpoptranslations.tumblr.com/post/77327275479/track-14-yonken-doro-also-an-actual-place-in
with edits
-----------------------------------------------------
Why is such a narrow street being used as a bus route
By the time I noticed that, I’d become an adult
Fooling and playing around I didn’t bother with tomorrows
In the window of the blue bus I saw a reflection of my cramped self
The tie that I’d gotten completely accustomed to The stained work clothes
The fancy boyish jacket The vintage checked flannel shirt
If I could throw them all off and go back to the beach from that summer
The beach from that summer when I used to fake my freedom
Yonken douro in the sunset Is just like it used to be back then
How many years has it been since he suddenly died
When was the last time I offered insence sticks for him
The place where I took shelter from the rain had turned completely into a convenience store
There, I uneventfully bought some canned coffee
People who work themselves to the bone to protect their families
People who go out alone on a long journey to find themselves
Surely no one can measure happiness
As for me I’ll go home to the house where you wait
Yonken douro in the sunset Dyes us just like it used to
My aging mother does yardwork with her small rounded back
My father in the photo smiles as usual
Though time silently, surely carries us with it
I’m definitely glad I met you
Yonken douro in the sunset Is just like it used to be back then
Yonken douro in the sunset Dyes us just like it used to
----------------------------------------------------------------------------
ทำไมถนนแคบขนาดนี้ถึงได้ถูกใช้เป็นเส้นทางเดินรถประจำทางได้นะ
กว่าฉันจะสังเกตุเช่นนั้น ฉันก็กลายมาเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เล่นซุกซน ฉันไม่ได้นึกถึงอนาคตเลย
ในหน้าต่างของรถเมล์สีฟ้า ฉันเห็นเงาของตัวเองที่จำกัด
เนคไทที่ฉันคุ้นเคย ชุดทำงานเปรอะๆ
เสื้อแจ็คเก็ทแปลกๆที่ดูเด็กๆ เสื้อเชิ๊ตสักหลาดลายตารางรุ่นเก่าแก่
ถ้าฉันจะสามารถทิ้งมันไปให้หมดแล้วกลับไปชายหาดในฤดูร้อนคราวนั้น
ชายหาดในฤดูร้อนคราวนั้นที่ฉันเคยแสร้งทำเป็นมีอิสระภาพ
ถนนโยเคนโดโรในอาทิตย์อัสดง เป็นเหมือนที่มันเคยเป็นเมื่อครั้งโน้น
กี่ปีแล้วนะที่เขาจู่ๆก็มาตายไป
ครั้งสุดท้ายที่ฉันจุดธูปไหว้นี่เมื่อไหร่กันนะ
ที่ๆฉันเคยใช่หลบฝนได้กลายไปเป็ฯร้านสะดวกซื้อไปแล้ว
ที่นั่นฉันก็ได้ซื้อกาแฟกระป๋องมาอย่างไร้เรื่องราวใด
ผู้คนที่ทำงานเจียนตายเพื่อปกป้องครอบครัว
ผู้คนที่ออกเดินทางไกลไปตามลำพังเพื่อค้นพบตัวเอง
แน่นอนว่าไม่มีใครจะมาวัดความสุขกันได้
สำหรับฉันแล้ว ฉันจะกลับบ้านไป ที่ๆเธอรออยู่
ถนนโยเคนโดโรในอาทิตย์อัสดง ถูกย้อมไปเหมือนที่มันเคยเป็น
คุณแม่ที่อายุมากแล้วของฉันทำสวนกับหลังงุ้มหน่อยๆของท่าน
คุณพ่อฉันในรูปยิ้มอยู่เหมือนเดิม
ถึงกาลเวลาจะพาเราไปอย่างเงียบๆ
แน่นอนว่าฉันดีใจที่ได้พบเธอ
ถนนโยเคนโดโรในอาทิตย์อัสดง เป็นเหมือนที่มันเคยเป็นเมื่อครั้งโน้น
ถนนโยเคนโดโรในอาทิตย์อัสดง ถูกย้อมไปเหมือนที่มันเคยเป็น
No comments:
Post a Comment